‍ ☑️دنیا پلی است بر گذر راه آخرت / اهل تمیز خانه نگیرند بر پلی ▪️مبادا کسی در پل توقّف کند؛ اگرچه پل بسیار ارزشمند است. اگر پل نبود نمی‌توانستید از این‌طرف رودخانه به آن‌طرف بروید. این‌طرف رودخانه، دنیاست؛ آن‌طرف آخرت است و نام این پل برزخ است. دوست اهل‌بیت علیهم‌السّلام با اعمالی که در این دنیا انجام می‌دهد، برزخش را طی می‌کند و اگر اهل کمال باشد به بالاتر از اینها هم راه پیدا می‌کند؛ برزخش تمام می‌شود و همین‌جا سر از قیامت درمی‌آورد. امّا حدّاقل این است که دارد برزخ را طی می‌کند و تا برزخ طی نشود، انسان به قیامت نمی‌رسد. لذا همین نماز و روزۀ ما برزخ است؛ حجّ و زیارت ما برزخ است. ▪️برزخ جای توقّف نیست. جای عبور است. مقصد قیامت است. مقصد آخرت است. اهل دنیا غرق دنیایند؛ غرق پول و مقام و شهرت، غرق شهوت و لذّت و این جنبه‌های ظاهریند و این‌طرفِ پل و رودخانه مقیم شده‌اند. امّا دوست اهل‌بیت علیهم‌السّلام از دنیا راه افتاده و خودش را از خانه و کاشانه، پول و مقام و همۀ لذایذ دنیا کنده و روی پل است. وقتی روزه می‌گیرد، روی پل است؛ نماز می‌خواند، روی پل است؛ حج و زیارت می‌رود، روی پل است. بدانیم که پل محلّ اقامت نیست. ▪️نکند ما یک عمر روی پل و مقیم پل باشیم. به همین ظاهر نماز و روزه، ظاهر حج و زیارت بسنده کرده باشیم و فقط اینها را تکرار کنیم. این یعنی توقّف روی پل! بدانیم که این پل باید ما را به آن‌سو برساند. از پل زیارت مرقد اباعبدالله علیه‌السّلام باید به زیارت خود اباعبدالله علیه‌السّلام نائل شویم. از پل زیارت بیت‌الله باید به زیارت خود الله نائل شویم. ▪️مبادا یک عمر دچار این تکرار باشیم. گرچه این حقیقت اصلاً به‌ این معنا نیست که انسان نماز، روزه، حج، زیارت و امثال این اعمال را کوچک بشمارد! خیر! عظمت این اعمال فوق تصوّر است. خصوصاً آنچه در رابطه با اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام است که اصلاً ویژگی متفاوتی نسبت‌به همۀ اعمال صالح، چه واجب و چه مستحب دارد. امّا در عین حال بدانیم که عمل ظاهری مقصد نیست؛ معبر است. چنان دلخوشِ این ظاهر، این پل، این رقیقه یا نازله نباشیم که از حقیقت باز بمانیم. ▪️قرآن فرمود: وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ. این اعمال، تنزیل‌یافتۀ حقایقی نزد حقّ متعال است. امیدواریم خدا عنایت کند از این ظاهر به باطن، از شهادۀ به غیب و از رقیقه به حقیقت نائل شویم. ▪️حقیقت اربعین اباعبدالله بازگشت به اباعبدالله علیه‌السّلام است. نقطۀ مقابل سیر از کربلا تا شام، برگشت از شام به کربلاست. امیدواریم خدای متعال حقیقت اربعین را که در یک چهلّه محقّق شده، در درون ما هم ایجاد کند تا به امام حسین علیه‌السّلام برگشته باشیم. قرآن فرمود: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ، ثُمَّ رَدَدْناهُ‏ أَسْفَلَ‏ سافِلِينَ. حال اگر کسی از اسفل سافلین دوباره به احسن تقویم برگردد، توفیق بزرگی است و خوشا به سعادتش. اربعین یعنی این! اربعین یعنی برگشتن به حقیقت ولایت و حقیقت توحید! ▪️حقیقت اربعین بسیار بزرگ است. سایۀ این حقیقت است که چنین موجی در عالم خاک ایجاد کرده و چنین شوری در جان‌ها افکنده است! چه اتّفاقاتی در عالم بالا افتاده که سایه‌اش میلیون‌ها نفر را این‌طور به کربلای معلاّ راهی کرده است! امیدوارم خداوند به ما راه دهد و بتوانیم عبور کنیم و آن حقیقتی را ببینیم که سایه و نازله‌اش این‌چنین است. به‌هرحال توفیق تشرّف را به همۀ عزیزانی که موفّق شدند، تبریک می‌گویم و ما هم ان‌‌شاءالله در رفتنشان شریک بوده‌ایم. بی‌شک همۀ دوستانی که در ظاهر موفّق به رفتن نشدند، شریکند. چون این شوق و میل و علاقه در وجودشان بود و از توفیق دوستانشان خوشحال بودند، بی‌شک همراه آنها بودند. بارها گفته‌ام که اگر یک نفر از این جمع موفّق به عملی شود، دیگرانی که خشنود و راضی هستند، در آن عمل شریکند. لذا همۀ ما در این موفّقیّتی که نصیب دوستانمان شد ان‌شاءالله شریک هستیم. ◾️( بخش دوم و پايانی گزارش جلسه ٢٩ شهريور ١٤٠١) استاد مهدی طیب◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei