◾️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی◾️ ▪️تا وقتی احساس می‎کنیم کاری از ما بر می‎آید، به عمل خود متّکی هستیم و به خدا عرض می‎کنیم ما کار می‎کنیم و شما مزد و پاداش بده؛ امّا وقتی دیدیم از ما کاری بر نمی‎آید و همه‎کاره اوست، دست گدایی به سویش دراز می‎کنیم و دعا می‎کنیم. ▪️گرچه در گدایی آبروی آدم می‎ریزد، ولی آبرو اصلاً برای ریختن است، منتها نه پیش خلق؛ بلکه در پیشگاه خداوند. همه‎ی انسان‎ها هم بعد از اینکه همه‎ی تقلاّهایشان را کردند و همه‎ی علم و هنرهایشان را به کار بستند و دیدند به جایی نرسیدند، دست گدایی پیش خدا دراز می‎کنند. ▪️فلانی را که عالِم بود و ادّعای خدایی می‎کرد، اخیراً دیدم ریش در آورده بود و گدایی می‎کرد، همه همین‎طورند. گدایی کاری است که همه باید بکنند. دائم به این و آن التماس دعا نگویید، خودتان دعا کنید. ولی وقتی خواستید دعا بکنید، اوّل برای همسایه و دوست و غریبه و اهل بلد و اهل مملکتتان دعا کنید، چون آن‌وقت درها برای خودتان باز می‎شود. ▪️نیاز هر چه بیشتر باشد، ارتباط با خدا نزدیک‌تر است. آخرت جای نیاز است. ◾️مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب◾️ #دعا @mohamad_hosein_tabatabaei