نمی‌بخشد.» در این حدیث پیامبر گرامی(ص) به مردم یاد می‌دهد که به هنگام درخواست حاجت از خداوند، به سائلان درگاه ربوبی که همان صالحان و اولیای الهی‌اند توسل بجویند و آنها را واسطه قرار بدهند. و : زمانی که فاطمه بنت اسد از دنیا رفت، پیامبر خدا در هنگام دفن او چنین دعا فرمود: *«الله الذی یحیی و یمیت و هو حی لایموت اغفر لامی فاطمه بنت اسد و وسع علیها مدخلها بحق نبیک والانبیاء الذین قبلی. ( کنز العمال، ج ۱۲، ص ۱۴۸ و المناقب خوارزمی, ص۴۷)* خداوند زنده می‌کند و می‌میراند و زنده است و نمی‌میرد. خدایا! مادرم فاطمه بنت اسد را بیامرز و جایگاه او را وسیع گردان؛ به حق پیامبرت و به حق پیامبران پیش از من.» در این روایت، پیامبر اکرم(ص) خود و انبیای ماسبق را وسیله قرار داده است. از این سیره پیامبر اکرم(ص) فهمیده می‌شود که انبیا در عالم برزخ زنده‌اند و می‌توانند مورد توسل قرار گیرند. از مباحث گذشته به خوبی روشن می‌شود که آیاتی مانند: *«من اضل ممن یدعو من دون الله » و « الذین یدعون من دون الله»* دلالت بر نهی از توسل به انبیا و اولیا ندارد بلکه ناظر به معنای دیگری است. با توجه به سیاق این گونه آیات می توان ادعا کرد که این آیات ناظر به بت پرستان و همه کسانی است که غیر خدا را می پرستند و از آنها حاجت می خواهند. منظور از من دون الله، منهای خدا و به جای خدا است. یعنی کسانی که برای غیر خدا در کارها و برآوردن حاجات، شأن استقلالی و ربوبی قائلند. یکی از بهترین شواهد بر صحت این مدعا این است که یقیناً هر نوع درخواستی از دیگری شرک و مورد مذمت نیست اگر چنین بود باید همه اهل عالم و نیز همه مسلمان ها مشرک باشند چون همه از همدیگر درخواست ها و تقاضاهایی داریم. آنچه در اینجا آوردیم حقیقتا بخش بسیار ناچیزی از ادله و منابع و ماخذ است که بر جواز و مشروعیت و بلکه مرغوبیت و مطلوبیت موکد توسل به انبیا و اولیای الهی برای درخواست حاجات در پیشگاه خداوند دلالت دارد. *والعاقبة للمتقین*