🏴🏴قالَ مولانا الامام الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِىٍّ عليه السلام: 🏴لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فيها اَقْوامٌ وَيَثْبِتُ فيها اخَرُونَ 🏴فَيَوُذُّونَ وَ يُقالُ لَهُمْ: «مَتى هذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ». 🏴اَما اَنَّ الصّابِرَ فى غَيْبَتِةِ عَلَى الاَْذى وَالتَّكْذيبِ بَمِنْزِلَةِ المجاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَىْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله. 🏴🏴مولاناامام حسين عليه السلام فرمود: حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) 🏴داراى غيبتى است كه گروهى در آن مرحله مرتد مى شوند 🏴و گروهى ثابت قدم مى مانند و اظهار خشنودى مى كنند. افراد مرتد به آنها مى گويند: 🏴«اين وعده كى خواهد بود اگر شما راستگو هستيد؟» 🏴ولى كسى كه در زمان غيبت در مقابل اذيّت و آزار و تكذيب آنها صبور باشد، 🏴مجاهدى است كه با شمشير در كنار رسول خدا صلي الله عليه و آله جهاد كرده است. بحارالأنوار، ج 51، ص 133. 🏴🏴🏴🏴🏴