ولایت علی علیه السلام از دیدگاه فاطمه علیهاالسلام در آن هنگام كه فاطمه علیها السلام در بستر بيمارى قرار گرفته بود، گروهى از زنان مدينه به عيادت او آمدند، فاطمه علیها السلام در جمع آن زنان سخنانى ايراد كرد كه گوشه‏اى از آن چنين است: «مَا الَّذى نَقَمُوا مِنْ أَبِى الْحَسَنِ؟! نَقَمُوا وَاللّهِ نَكيرَ سَيْفِهِ، وَ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ، وَ نَكالَ وَقْعَتِهِ، وَ تَنَمُّرَهُ فى ذاتِ اللّهِ، وَاللّهِ لَوْ تَكافَؤُا عَنْ زَمامٍ نَبَذَهُ اِلَيْهِ رَسُولُ اللّهِ لَأَعْتَقَلَهُ، وَ لَسارَ بِهِمْ سُجُحا، لا يَكْلُمُ خَشاشَهُ، وَ لا يَتَعَتْهُ راكِبُهُ، وَ لَأَوْرَدَهُمْ مَنْهلاً رَوِيّا فَضْفاضا تَطْفَهُ ضَفْتاهُ،...». [باعونى، جواهر المطالب، ج 1، ب 21، ص 166؛ ابن ابى الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 16، ص 233]. «چه چيز موجب كينه آنان از ابو الحسن شده است؟! به خدا سوگند آنان از شمشير استوار او [در جنگ در برابرمشركان] و كيفر رساندن و كار زار او [در دفاع از پیامبر صلی الله علیه واله‏] و گام‏هاى استوار او [در ميدان نبرد] و خشم او در راه خدا كينه گرفته‏اند. به خدا سوگند اگر آنان افسارى را كه پيامبر خدا به دست او [على علیه السلام] داده است رها کنند، او آن را به بند خواهد كشيد و آنان را به شاهراهى خواهد كشانيد كه بينى آن بريده نمى‏شود و سواره آن هلاك نمى‏گردد و آنان را به آبخورگاه گوارا و فراخ داخل مى‏گرداند كه از كرانه آن بالا آمده باشد...».