🏴🏴مولاناالإمامُ جعفر بن محمّد الصادق عليهماالسلام: 🏴یا عَلِیُّ زُرِ الحُسَینَ(علیه السلام) ولا تَدَعهُ. قالَ: قُلتُ: ما لِمَن أتاهُ مِنَ الثَّوابِ؟ 🏴قالَ علیه السلام: مَن أتاهُ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَهٍ حَسَنَهً و مَحا عَنهُ سَیِّئَهً و رَفَعَ لَهُ دَرَجَهً 🏴فَإِذا أتاهُ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَکَینِ یَکتُبانِ ما خَرَجَ مِن فیهِ مِن خَیرٍ و لا یَکتُبانِ ما یَخرُجُ مِن فیهِ مِن شَرٍّ و لا غَیرِ ذلِکَ 🏴فَإِذَا انصَرَفَ وَدَّعوهُ و قالوا: یا وَلِیَّ اللّهِ! مَغفورا لَکَ أنتَ مِن حِزبِ اللّهِ و حِزبِ رَسولِهِ و حِزبِ أهلِ بَیتِ رَسولِهِ 🏴وَاللّهِ لا تَرَى النّارَ بِعَینِکَ أبَدا و لا تَراکَ و لا تَطعَمُکَ أبَدا.  🏴🏴مولانا حضرت امام جعفر صادق علیه السلام خطاب به یکی از یارانشان که علی نام داشت: 🏴اى على! امام حسین(علیه السلام) را زیارت کن و آن را وا مگذار. 🏴گفتم: پاداش کسى که به زیارتش مى رود، چیست؟ 🏴فرمود: هر کس پیاده به آن جا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنه اى برایش ثبت مى کند 🏴و گناهى را از او مى زُداید و درجه اى او را بالا مى بَرد، 🏴و چون به قبر مى رسد، خداوند، دو فرشته بر او مى گمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، مى نویسند 🏴و هر چه شر و غیر آن [مانند لغو و بیهوده گویى ] بیرون آید، نادیده مى گیرند، 🏴و چون باز گردد، با او وداع مى کنند و به او مى گویند: 🏴” اى دوست خدا! آمرزیده اى. تو، جزو حزب خدا، حزب پیامبر خدا و حزب خاندان پیامبرش هستى. 🏴به خدا سوگند، هرگز، آتش را با چشمانت نخواهى دید 🏴و آتش نیز تو را نخواهد دید و به [سوزاندن ] تو، طمع نخواهد داشت کامل الزیارات: ص ۲۵۵ ح ۳۸۳ 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴