زایران محترم کاروان مسافر ایرانی با سلام وتحیت ازمسایل مهم قبل از تشرف به مکه ومدینه اگاهی از احکام وصیت ونوشتن وصیت نامه است وصیت  [ منبع: کتاب ره توشه حج - ۱- اهميت وصيت در آيات و روايات - جلد ۱، صفحه ۹۶]  ۱- اهميت وصيت در آيات و روايات وصيت نمودن خود بخود، مستحب مؤكد است. امّا گاهى واجب مى شود كه لازم است به اين موضوع در بحث احكام بپردازيم. آيات و روايات زيادى درباره وصيت و تأكيد بر آن وارد شده است؛ از جمله آياتى كه در قرآن مجيد آمده اين است كه خداوند فرموده است: اهميت وصيت نمودن معلوم مى شود؛ زيرا اولًا در اين آيه تعبير «كتب عليكم» آمده است. و ثانياً در آخر آيه فرموده است: «حقاً» كه باز تأكيدى بر مطلب است. تعبير لطيفى كه در اين آيه شريفه وجود دارد اين است كه خداوند از مالى كه انسان از خود بجاى مى گذارد و به آن وصيت مى كند، تعبير «خيراً» فرموده است و اين نشان مى دهد اموالى كه از طريق مشروع و حلال به دست آيد و در مسير استفاده رساندن به اجتماع به كار رود، قرآن آن را خير و بركت مى شمارد. از اين جهت روى اين نظريه كه ذاتاً ثروت بد است خط بطلان مى كشد و از زاهدنماهاى منحرفى كه از اسلام درك صحيحى ندارند بيزارى مى جويد. البته اگر انسان از خود اموالى كه از راه نامشروع به دست آورده به جاى بگذارد، اين مال نه تنها خير نيست بلكه شر و موجب فساد است. گفتنى است از اين جمله كه مى فرمايد إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمْ الْمَوْتُ؛ «وقت رسيدن مرگ وصيت كنيد»، نبايد چنين استفاده كرد كه فقط بايد به هنگام فرا رسيدن مرگ وصيت كنيد و در مواقع ديگر نمى شود وصيت كرد، بلكه چنين برمى آيد كه زمان مرگ آخرين فرصت براى وصيت است، از اين رو در روايات بر اصل وصيت كردن و اينكه خوب است انسان وصيت نامه اش هميشه آماده باشد، تأكيد فراوانى ديده مى شود كه در ذيل چند نمونه از آن را مى آوريم: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: الْوَصِيَّةُ حَقٌّ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ». [۲] «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: لَيْسَ يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يَبِيتَ لَيْلَتَيْنِ إِلَّا وَ وَصِيَّتُهُ مَكْتُوبَةٌ عِنْدَ رَأْسِهِ». [۱] از اين روايات استفاده مى شود كه هميشه بايد وصيت نامه انسان نوشته شده و آماده باشد. ---------- [۲]: وسائل الشيعه، ابواب احكام الوصايا، باب ۱ [۱]: مستدرك الوسائل، ج ۱۴، ص ۸۷   ۳- تعيين مدير ۴- كمك به همراهان گاهى در كارى از شما درخواست كمك مى كنند، لازم است به آنان كمك كنيد (در فرض توانايى) «وَ إِنِ اسْتَعَانُوا بِكَ فَأَعِنْهُمْ». [۳] آنان گاهى كارى را انجام مى دهند و كمك هم نمى خواهند، چه نتيجه آن كار براى گروهى باشد و چه براى همه، باز هم بايد به آنان كمك كرد. «وَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ يَعْمَلُونَ فَاعْمَلْ مَعَهُمْ». [۴] هنگامى كه ديدى ايشان كار مى كنند تو نيز با آنان و همراهشان كار كن. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس به مؤمن مسافرى كمك كند، خداوند متعال هفتاد و سه گرفتارى را از او برطرف مى سازد. [۱] و از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه: حضرت سجاد عليه السلام با كاروانى به سفر حج مى رفت كه او را نشناسند و با آنان شرط مى كرد كه به عنوان خادم آنان با آنها همراه گردد و كارهايى كه مى تواند براى آنان انجام دهد، يك بار با عده اى به سفر رفت (به همين كيفيت)، يك نفر از آنان حضرت را شناخت، فورى به نزد كاروانيان رفته و گفت: آيا اين مرد را مى شناسيد؟! گفتند: نه، گفت: اين شخص، على بن الحسين است، با شتاب نزد امام عليه السلام رفتند و دست و پايش را بوسيدند و گفتند: اى فرزند پيامبر، مى خواهى كه ما به آتش جهنم گرفتار شويم؟ اگر ---------- [۳]: وسائل، ج ۸، ص ۳۲۳ [۴]: وسائل، ج ۸، ص ۳۲۳ [۱]: همان، ص ۳۱۵  [ره توشه حج - ۴- كمك به همراهان - جلد ۱، صفحه ۷۷]  جمع كردن هيزم پرداخت. [۱] نزد رسول اللَّه صلى الله عليه و آله از مردى سخن به ميان آمد و گفته شد كه «انسان خوبى است»، گفتند اى رسول خدا، او به قصد حج با ما همراه گشت و وقتى در منزلى فرود مى آمديم پيوسته «لا الهَ الّا اللَّهُ» مى گفت و تا زمانى كه از آنجا كوچ مى كرديم، باز به ذكر خدا مشغول مى شد، تا منزل بعد، رسول اللَّه فرمود: چه كسى غذاى او و علوفه مركب او را آماده مى كرد؟ گفتند: همه ما. فرمود: همه شما، از او بهتر هستيد! [۲] ---------- [۱]: محجة البيضاء، ج ۴، ص ۶۱ [۲]: ميزان الحكمه، ج ۴، ص ۴۷۳ نماز اول وقت   نماز اوّل وقت در اسلام براى انجام همه عبادات مثل نماز، روزه، خمس، زكات، حج و جهاد زمان خاصى معين شده، انجام به موقع عبادات، به ويژه نماز نشانه احترام به امر الهى و زيبنده هر مسلمان پيرو اهل بيت عليهم السلام است، از اين رو امام صادق عليه السلام فرمود: «شيعيان ما را به انجام نماز در اول وقت آزمايش كنيد». يك هشدار ترك نماز در اول وقت، اگر از روى بى اعتنايى باشد،