﷽ 📍 خداوند جلوی استجابت دعایی که به انسان ضرر می‌رساند می‌گیرد❗️ 📌پیغمبراکرم(ص) فرمودند: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): إِنَّ الْعَبْدَ لَیُشْرِفُ عَلَى حَاجَةٍ مِنْ حَوائِجِ الدُّنْیا»؛ بنده در آستانۀ رسیدن به حاجتی از حوائج دنیایی خود است؛ یعنی از خدا می خواهد و بعد نتیجۀ حاجت معلوم می شود، «فَیَذْکُرُهُ اللهُ مِنْ فَوقِ سَبعِ سَماواتٍ»؛ اشاره به این است که خدا دقیقاً همه را بررسی می کند، «فَیَذْكُرُهُ اللَّهُ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ»؛ خدا از فراز هفت آسمان آن را یاد می کند. بعد می گوید: «فَیَقُولُ مَلَائِكَتِی»؛ فرشتگان من! «إِنَّ عَبْدِی هَذَا قَدْ أَشْرَفَ عَلَى حَاجَةٍ مِنْ حَوائِجِ الدُّنْیا»؛ این عبد، حاجتی از حوائج دنیایی خود را خواسته و در آستانۀ رسیدن آن است و مقدّمات آن کم کم فراهم می شود که به آن برسد، «فَإِنْ فَتَحْتُهَا لَهُ»؛ اگر راه را باز کنم که به آن برسد، «فَتَحْتُ بَابًا الَی النَّارِ»؛ دری را به‎سوی آتش باز کرده ام؛ «وَلَكِنْ اِزْوُوهَا»؛ پس راه رسیدن به حاجتش را ببندید. «فَیُصْبِِحُ الْعَبْدُ عَاضًّا عَلَى أَنَامِلِهِ»؛ در اینجا می شود که عبد انگشت حسرت به دهانش می گیرد، «یَقُولُ: مَنْ سَبَقَنی؟مَنْ دَهَانی؟»؛ می گوید: این، بنا بود به من برسد، امّا یک مرتبه به فلانی رسید! چرا با من این طور رفتار کردند؟! «وَمَا هِی إِلَّا رَحْمَةً رَحِمَهُ اللَّهُ بِهَا»1️⃣؛ امّا نمی فهمد که این، یک رحمت و عطوفتی از ناحیۀ خدا بود که به او شد. اگر به آن حاجت می رسید، کارش خیلی خراب می شد. ما نظیر این روایات را زیاد داریم. 1️⃣نهج الدّعا، ج1، ص484 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_6 📝 جلسه بیست و ششم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir