﷽ رَوَى عَبْدُ اللَّه بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: «قَالَ أَبَا عَبْدِ اللَّه عَلَيْهِ السَّلامُ سَتُصِيبُكُمْ شُبْهَةٌ فَتَبْقَوْنَ بِلَا عَلَمٍ يُرَى وَ لَا إِمَامٍ هُدًى لَا يَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ قُلْتُ وَ كَيْفَ دُعَاءُ الْغَرِيقِ قَالَ (ع)تَقُولُ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ فَقُلْتُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ فَقَالَ (ع) إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَلِّبُ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ وَ لَكِنْ قُلْ كَمَا اَقُولُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ» ترجمه: بزودى در شبهه اى خواهيد افتاد و بدون نشانه اى نمايان و امامى رهنما خواهيد ماند. از اين شبهه رهايى نمى يابد مگر آن كس كه دعاى غريق را بخواند. عرض كردم: دعاى غريق چگونه است؟ فرمود: مى گويى: «يا اللّه ، يا رحمن، يا رحيم، يا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دينك»؛ خدايا! مهر گسترا! مهربانا! اى دگرگون ساز دل ها! دل مرا بر دينت استوار گردان. و من گفتم: «يا مقلّب القلوب و الأبصار ثبّت قلبى على دينك؛ اى دگرگون ساز دل ها و انديشه ها ! دل مرا بر دينت استوار گردان! و امام فرمود: البتّه خداوند عزّ و جلّ دگرگون كننده دل ها و انديشه هاست. امّا تو همان بگو كه من مى گويم: اى دگرگون ساز دل ها! دل مرا بر دينت استوار گردان . شرح: در یک روایتی است که عبدالله بن سنان نقل می کند از اصحاب امام صادق (ع)است. از اصحاب بزرگوارش هم هست. می گوید حضرت به من فرمودند به اینکه : «سَتُصِيبُكُمْ شُبْهَةٌ»؛ من اینجا یک نکته ای را عرض بکنم. در زمان غیبت امام زمان صلوات الله علیه، حالا این چون روایت از امام صادق (ع)است، خطاب به عبدالله بن سنان هم هست، چه بسا زمان آن ائمّه را هم بگیرد که انسان دسترسی به آنها پیدا نکند، آنهم همین حکم را دارد، گوش کنید. فرض کنید زمان امام صادق (ع) پشت آنطرف تر کسی دستش به امام نمی رسد. نسبت به امام زمان صلوات الله علیه، ایشان چون غیبت دارد به این معنا که دیگر دسترسی هیچ کس مقدور نیست به حسب ظاهر. در اینجا دعاهایی وارد شده است برای تعجیل در فرج که ما اسمش را می گذاریم دعاهای فرج، دستور داده اند که این را بخوانید، که خداوند تعجیل بفرمایند در فرج حضرت، «اللَّهُمَ كُنْ لِوَلِيِّك اَلْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ ...»؛ این دعاها، دعاهای متعدّد داریم. این برای تعجیل در فرج است. مطلب اساسی که هست، این است در این روایت یک مطلب دیگری هست، می فرماید در زمان غیبت که دسترسی به امام نداری، گاهی شبهه پراکنده می کنند در ذهنت راجع به امام. یک چنین چیزی هست ، نیست؟ ریشه کار را می خواهند بزنند. در اینجا حضرت می گوید من یک دعایی یادتان می دهم که این دعا را بخوانید که این شبهه ها در شماها اثر نکند. این دعا را بخوان، دو تا سه تا جمله بیشتر نیست که این شبهه ها در تو اثر نکند. یعنی اعتقادت به امام حاضر، زنده ای که دستم به او نمی رسد، سفت محکم و استوار در این اعتقادت پابرجا بمان. «سَتُصِيبُكُمْ شُبْهَةٌ»؛ حضرت می فرماید به زودی به شما اصابت می کند یک سری شبهه. که در این موارد شما دستتان به امام نمی رسد. و آن این است که «عَلَمٌ» خدمتتان عرض شود «بِلَا يُرَى»؛ یا « عَلَمٌ يُرَى»؛ یک به اصطلاح ما، عَلَم؛ یعنی راهنما. آنوقت ها راهنما می گذاشتند به صورت پرچم بود، عَلَم ، پرچم. که آن کسی که راه را گم می کرد، آن پرچم را می دید راه را پیدا می کرد، «بِلَا عَلَمٍ يُرَى وَ لَا إِمَامٍ» که این همان «هُدًى»؛ و امامی که شما را هدایت کند شبهه را از ذهنتتان ...، ببینیدش دیگر. دیگر شبهه نکنی. یک همچنین وقتی می شود. دسترسی نداریم. «لَا يَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ»؛ نجات پیدا نمی کند از این شبهه ها مگر کسی که دعای غریق را بخواند؛ یعنی یک چنین آدمی مثل کسی می ماند که باصطلاح ما در آب افتاده، دارد غرق می شود؛ می خواهد یک کسی دستش را بگیرد. «لَا يَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ»؛ عبدالله بن سنان می گوید به آقا عرض کردم: «وَ كَيْفَ دُعَاءُ الْغَرِيقِ»؛ آقا برای من بگوئید: دعای غریق را چطوری است؟ «قَالَ(ع) تَقُولُ»؛ حضرت می گوید این را می گوئی: «يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ»؛