﷽ 📍 ما هرچه داریم از امام حسین(ع) است❗️ 📌هر کس پیوند درونی با امام‌حسين (ع) پيدا کرد، مصونيّت به دست آورده و او را هيچ کاري نمي‌توان کرد. که اين مختص تشيّع است. بحث در اینجا، دیگر دربارۀ روحیۀ تعبّد نیست. چون روحیۀ تعبّد و تنسّک را می شود با ترویج لاابالی گری سائید و آرام آرام محو کرد، امّا این پیوند را هیچ کاری نمی شود کرد. من یک تعبیری از امام(ره) یادم آمد. ایشان تعبیر خیلی زیبایی کرد که مطالب بسیاری در آن بود. امام(ره) فرمودند: «ما هر چه داریم از محرّم و صفر است»؛ شما حرف های ایشان را با دید ظاهری نگاه نکنید! این، حرف خیلی بزرگی است. این حرف، خیلی بلند است. هر کسی نمی تواند این را بفهمد. این یعنی چه؟ یعنی تشیّع، چنان پیوندی با اولیای خدا خورده که گویی، یک پیوند ژنتیکی شده و نسل به نسل، چهارده قرن آمده و هنوز هم ادامه دارد. شنیده اید که بعضی ها می گویند: من بچّه بودم، مادرم در دهۀ عاشورا، مرا پای روضه ها شیر می داد؛ در گوش من «حسین حسین» می خواند. بعد آرام آرام با همین ذکر بزرگ شدم و بالا آمدم. من بالاتر از این می گویم؛ مسئله، چیز دیگری است. در یک فراز و دید بالاتر، می بینیم این پیوند، به اصطلاح روز «ژنتیکی» است؛ یعنی «منَ الْأزَلِ إلَی الْاَبَدِ؛ مِنَ الْآدَمِ(ع) إلَی الْخَاتَمِ(ص) وَ مِنَ الْخَاتَمِ(ص) إلَی الْقِیَامَةِ» این رابطه و پیوند برقرار است. مسئلۀ امام حسین(ع)، یک مسئلۀ عادی نیست. خودش، یعنی شخص او در تمام ابعاد وجودی اش؛ وجود عینی اش، ذهنی اش، لفظی اش و کتبی اش اثر و نفوذ دارد که این را هم خدا به او داده است. این تأثیرات را خدا به او داده است. مسئله را نباید سطحی دید. تمام این ها حساب شده است. 〰〰〰〰〰 📚 #سلوک_عاشورایی منزل پنجم 📕 #استقامت_و_پایداری 🏷 جلسه نهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir