سید عباس موسوی مطلق
جلسه ۱۸۲ شرح صحیفه سجادیه دعای هفتم جلسه ۲ حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق بسم الله الرحمن الرحیم اولین فراز ازاین دعای خوش مضمون و بلند این عبارت است« یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ » ببینید در تمام زندگی‌ها، گرفتاری، شدت و گره وجود دارد.مهم این است که ما بفهمیم دراین گرفتاری ها و شدتها و گره‌ها کجا برویم و بدانیم چه کسی میتواند این را برطرف کند . جز خدا ؟ « یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ » ای خدایی که گره ناگواریها را فقط تو باز می کنی و گشایشش به دست توست. « مَکارِه» به گرفتاری هایی گفته می شود که انسان از آن کراهت دارد .« عُقَدُ » هم که آمده است به معنای جمع عقده است ،به معنای گره است . این مکاره و این گرفتاری ها هم در دنیاست هم در آخرت . تفکر در گرفتاری های آخرت نتیجه اش این می‌شود که گرفتاری‌های دراین دنیا تحمل آن بر ما آسانتر است . در دعای شریف کمیل داریم « فَكَيْفَ احْتِمَالِى لِبَلاَءِ الاْخِرَةِ ، » « وَجَلِيلِ وُقُوعِ الْمَكَارِهِ فِيهَا ، وَهُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ ، وَيَدُومُ مَقَامُهُ ، » چگونه خواهد بود تاب و توان من در برابر بلای آخرت و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان ناگواری‌ها یی که زمانش طولانی و ابدی است. به راستی که جز خدا کیست که در سایه لطفش بخزیم؟ رحمت اوست که هر لحظه پناه من و توست و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته https://eitaa.com/moosavi_motlagh