🔴من به روحانی مشکوکم
🍀یک خاطره تلخ
در کوران مذاکرات هسته‌ای در لوزان باغرب و در حاشیه فکت‌شیت آمریکایی در تاریخ ۱۱ خرداد ماه ۹٤ در سرمقاله روزنامه رسالت نوشتم:
۲۳ سال از تلاش دانشمندان هسته‌ای کشور عزیزمان می‌گذرد و اینک چند سالی است که تبلور اراده های پولادین مردم ایران در سایت اراک به بار نشسته و ایران را در عداد ۷ قدرت هسته ای جهان قرار داده است. سایت هسته ای اراک به مثابه نمایشگاهی دائمی از هنر غیورمردان کشوری است که در برابر چپاولگران و صاحبان زر و زور و تزویر ایستاده و به رغم همه تهدیدها ، تحریم ها و نامردمی ها، بالاخره با توکل به ذات باریتعالی و تکیه بر اراده ملی و تحت زعامت رهبر عالیقدر و معززمان، حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای، توانستند شعار جاودانه «ما می‌توانیم» را در جهان فریاد کرده و زرسالاران لیبرال سرمایه داری غربی را به زانو درآورند. اما هم اینک دغل‌بازان عهدشکن و روباه صفت آمریکایی، ساز فریب دیگری کوک کرده و توطئه‌ای جدید را برای به زانو درآوردن ایران تدارک دیده اند.
بر اساس تفاهمنامه لوزان، آمریکایی‌ها پیشنهاد داده اند که قلب رآکتور آب سنگین اراک منهدم و یک سایت جدید طبق آخرین فناوریهای روز دنیا برای ایران ساخته شود!
صرف نظر از آثار منفی و غیر قابل جبران قبول پیشنهاد مذکور (بازگشت پذیری چند ساله برای ایران، از دست دادن نقطه اتکای ایران در مذاکرات آینده و...) باید گفت قبول این پیشنهاد موذیانه، به منزله تخریب آثار حماسه استقلال هسته‌ای ایران به دست خود و محروم کردن نسلهای بعدی کشورمان از مشاهده اسناد ملی حماسه بزرگ نبرد استقلال هسته‌ای تلقی می گردد. کدام کشور و ملت است که افتخارات ملی، علمی، تاریخی، حماسی و... خود در نبرد با مستکبران را با دستان خویش نابود کرده و زیر چرخ اراده دشمن دفن کند؟
کدام ملت است که بزرگترین سند افتخار و آثار بزرگترین حماسه استقلال طلبی در حوزه انرژی هسته‌ای خود را که به بهای مقاومت ملی، پذیرش آثار تحریم‌ها و...بدست آمده، در مسلخ و قربانگاه عملیات روانی دشمن به تاراج مستکبرین دهد؟
کدام ملت است که خونبهای شهیدان صحنه نبرد هسته‌ای خود را به بهانه (توهم) تعلیق تحریم‌ها نابود کند؟ کدام کشور است که ثمره و میوه شیرین درخت ۲۳ سال نبرد حق طلبانه و نابرابر با دشمنان استقلال و عزت کشور را در معامله نسیه با روبه صفتان دروغگو بر باد دهد؟ کیست که به خاطر چرب و شیرین دست نیافتنی و پوچ وعده لغو تحریم‌ها، سند عزت ملی و نبرد نابرابر تلاش برای احقاق حقوق هسته‌ای اش را به دست خود پاره کند؟ کدام کشور است که نقد امروز را به وعده نسیه (به احتمال قوی دروغ) فردای دور بدعهدان و دروغگویان عالم، بدست خود نابود و فرصت و قوت ملی را به آسیب و تهدید ملی تبدیل کند؟
چه انتظار واهی، مضحک و خنده‌داری است آنچه را که کشورهای جهان، به عنوان نمادها و نشانه‌های تمدن و فرهنگ سرزمین خود، بشدت حفاظت کرده و برای پاسداری و پاسبانی از آن‌ها، سازمان و نهاد و وزارتخانه ایجاد می‌کنند و با تهدیدکنندگان تخریب آن ها، با اشد مجازات برخورد می‌کنند، ما در قبال وعده‌های دور و به اصطلاح سرخرمن به دست خود نابود کنیم؟
مگر نه این است کشورهایی که نه قدمت تاریخی دارند و نه حماسه افتخارآمیز، بر ویرانه‌های مجعول خود، تاریخ تمدن ساخته و به دنبال ایجاد سابقه حماسی برای نسلهای آینده خود هستند. پس به کدامین دلیل، روبه صفتان بدعهد و پیمان‌شکن غربی از تیم هسته‌ای کشورمان انتظار دارند،
سخاوتمندانه چوب حراج به یکی از بزرگترین حماسه‌های تاریخ مقاومت و پایداری و عظیم‌ترین دستاورد علمی کشور بزند؟
چگونه است که تقریبا تمامی کشورهای جهان، آثار تلاش تاریخی کشورشان در حوزه‌های مختلف را در موزه‌های تخصصی نظیر موزه‌های پول، تمبر، فرش، عبرت، سلاح و مهمات، نفت، خودرو، شکار و...تجمیع و در منظر دید نسلهای آینده قرار داده و به آن افتخار می‌کنند ولی کینه توزانه از ما انتظار دارند، یکی از بزرگترین موزه‌های تاریخ سرزمین خود را تخریب کنیم؟
مگر نه این است که وقتی هیئتی بلند پایه به کشوری سفر می‌کند فورا هیئت را بر مزار سربازان گمنام آن سرزمین می‌برند تا به این طریق تاریخ حماسه پایداری و مقاومت خود را به رخ هیئت بازدید کننده بکشند، پس چرا ما باید کتاب زرین افتخارات هسته‌ای کشورمان را به وعده نسیه دشمن به دست خویش بسوزانیم؟
چگونه است که تمام ملت‌ها و دولت‌ها در سراسر گیتی، آثار مقاومت و دفاع از سرزمین خود را در موزه‌های دفاع (مقدس) برای نسلهای آینده به تصویر می‌کشند و بر رشادت و پایمردی مردان سرزمین خود داستان سرایی کرده و از افتخارات دفاعی خود تاریخ می سازند، اما ما با اجازه تخریب موزه مقاومت هسته‌ای خود نسلهای بعد را از رویت رشادت و پایمردی‌های دانشمندان هسته‌ای خود محروم می کنیم؟
صرف نظر از اتفاقاتی که در کارزار مذاکرات هسته‌ای در شرف