🔻اهمیت نهج البلاغه 🔸 شما آقایان علی بن ابی طالب را نخواستید، بشناسید! این درد را آدم کجا بگوید؟! علی را چه کسی می ‌شناسد؟! ذات أقدس الهی را حضرت امیر معرفی کرد که خدا در قرآن تجلّی کرد: فرمود کل عالَم تجلّی خداست،[۱] اما تجلّی ویژه الهی در قرآن است، ولی تجلّی حضرت امیر در است. 🔸 اینکه می‌ گوید «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی‏»،[۲] زیر این آسمان، دومی کسی هست که بگوید هر چه بخواهید، از من بپرسید؟! شما غیر از علی کسی را نشان دارید؟! این همه انبیا بودند، اولیا بودند! شاگردانِ شاگردانِ شاگردانشان می‌ شود مرحوم بوعلی؛ وقتی بوعلی می ‌خواهد وجود مبارک حضرت امیر را معرفی کند، می ‌گوید: «الذی هو بین الخلق کالمعقول بین المحسوس»،[۳] عقل با چشم و گوش چقدر فرق دارد؟ عقل در آسمان است، چشم و گوش در زمین است. فرمود علی عقل جامعه انسانیت است، دیگران چشم و گوش‌ هستند. 🔹 علامه جوادی آملی در درس تفسیر قرآن [۱]. نهج البلاغه، خطبه۱۴۷ ؛ «فَتَجَلَّی سُبْحَانَهُ لَهُمْ فِی كِتَابِهِ مِنْ غَیرِ أَنْ یكُونُوا رَأَوْه‏ ُبِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدْرَتِه‏». [۲]. کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج۲، ص۸۰۲ [۳]. معراج‌نامه (بوعلی سینا)، متن، ص ۱۵