✨﷽✨ •┈┈••✾•✨🕊️✨•✾••┈ 'عَهدُ الوِلَایِهِ وَ مِن عَهدِِ لَهُ -علیه‌السّلام- "۲۸" #نامه۵۳ "حُسنُ الثُّناءِ عَلَی رُوُوسِ الجُندِ" "نیک ستودن فرماندهان سپاه" "وَلْيَكُنْ آثَرُ رُءُوسِ جُنْدِكَ عِنْدَكَ مَنْ وَاسَاهُمْ فِي مَعُونَتِهِ وَ أَفْضَلَ عَلَيْهِمْ مِنْ جِدَتِهِ بِمَا يَسَعُهُمْ وَ يَسَعُ مَنْ وَرَاءَهُمْ مِنْ خُلُوفِ أَهْلِيهِمْ حَتَّى يَكُونَ هَمُّهُمْ هَمّاً وَاحِداً فِي جِهَادِ اَلْعَدُوِّ فَإِنَّ عَطْفَكَ عَلَيْهِمْ يَعْطِفُ قُلُوبَهُمْ عَلَيْكَ" برگزيده‌ترين فرماندهان سپاه تو، كسى باشد كه از همه بيشتر به سربازان كمک رساند و از امكانات مالى خود بيشتر در اختيارشان گذارد، به اندازه‌اى كه خانواده‌هايشان در پشت جبهه و خودشان در آسايش كامل باشند، تا در نبرد با دشمن، سربازان اسلام تنها به يك چيز بينديشند. همانا مهربانى تو نسبت به سربازان، دل‌هايشان را به تو مى‌كشاند. "وَإِنَّ أَفْضَلَ قُرَّةِ عَيْنِ اَلْوُلاَةِ اِسْتِقَامَةُ اَلْعَدْلِ فِي اَلْبِلاَدِ وَ ظُهُورُ مَوَدَّةِ اَلرَّعِيَّةِ" و همانا برترين روشنى چشم زمامداران، برقرارى عدل در شهرها و آشكار شدن محبّت مردم نسبت به رهبر است. "وَإِنَّهُ لاَ تَظْهَرُ مَوَدَّتُهُمْ إِلاَّ بِسَلاَمَةِ صُدُورِهِمْ" كه محبّت دلهاى رعيّت جز با پاكى قلب‌هاپديد نمى‌آيد. 💠 شرح نامه 📍 امام -عليه‌السّلام- می‌فرمایند: بر اين كه از سران سپاه كسانى را در نزد خود برگزيند كه واجد صفات مزبورند، آن كسى كه با زيردستان از سپاه در زندگى برابر بوده و از امكانات خود به اندازه‌اى كه آنها و خانواده و فرزندانشان در رفاه باشند كمک مى‌كند، تا بدين وسيله عزمشان يكى شود و در راه پيكار با دشمن به منزلۀ يك فرد گردند. آنگاه امام -علیه‌السّلام- در زمينۀ توجّه به زيردستان، با بيان اين كه پيامد اين توجّه و يارى جلب قلوب آنان است، او را تشويق به محبّت بدانها كرده است و اين بخش از عبارت به منزلۀ صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدّر آن چنين است: هر چه كه باعث جلب قلوب آنان شود، انجام دادنش مصلحت و واجب است. 📍 ‮آنگاه امام -عليه‌السّلام- در ادامۀ اين سخن به نكتۀ مهمى اشاره مى‌كند كه سبب بقاى دولت‌ها، حكومت‌ها و مديريت‌هاست. مى‌فرمايد: «(بدان) برترين چيزى كه موجب روشنايى چشم زمامداران مى‌شود برقرارى عدالت در همۀ بلاد و آشكار شدن علاقه و محبّت رعايا به آنهاست»؛ (وَ إِنَّ‌ أَفْضَلَ‌ قُرَّةِ‌ عَيْنِ‌ الْوُلَاةِ‌ اسْتِقَامَةُ‌ الْعَدْلِ‌ فِي الْبِلَادِ، وَ ظُهُورُ مَوَدَّةِ‌ الرَّعِيَّةِ‌). اشاره به اينكه گسترش عدل و داد سبب پيوند عاطفى ميان مردم و زمامداران مى‌شود كه بهترين وسيله براى حفظ حكومت است. 📍سپس به عوامل ظهور مودّت و محبّت مردم اشاره كرده مى‌فرمايد: «محبّت و علاقۀ رعايا به آنها جز با پاكى دل‌هايشان (و برطرف شدن هرگونه سوء ظن به زمامداران) آشكار نمى‌شود»؛ (و إِنَّهُ‌ لَا تَظْهَرُ مَوَدَّتُهُمْ‌ إِلَّا بِسَلَامَةِ‌ صُدُورِهِمْ‌). سلامتِ‌ صدور اشاره به خوش‌بينى و نفى هر گونه كينه و عداوت است. بديهى است كه اگر رعايا به اعمال زمامداران خوش‌بين باشند و هيچ‌گونه كينه و عداوتى از آنان به دل نگيرند محبّت و وفادارى آنان به حكومت آشكار مى‌گردد. اين تعبير ممكن است اشاره به اين باشد كه بسيارى از مردم به حكم اجبار و خوف و ترس، ممكن است ثناخوان زمامداران باشند در حالى كه سلامتِ‌ صدور ندارند. مودت واقعى زمانى ظاهر و آشكار مى‌شود كه دل‌هاى آنها به زمامداران علاقه‌مند باشد. #نهج‌البلاغه_نامه۵۳ ترجمه: مکارم شیرازی، ناصر شرح: مکارم شیرازی، ناصر بخش: بیست و هشتم 🌐 https://nahjalbalaghah.ir/ 🆔 @nahjalbalaghah_ir