💠 تنها راه آرامش گاهی ما آن‌قدر درگیر بیرون از خود هستیم‌ که از خود غافلیم، مشکلات درونی‌مان را واکاوی و نمی‌کنیم، خودمان را دوست‌ نداریم‌، به اندازهٔ یک‌ آرام‌بخش برای خودمان وقت‌ نمی‌گذاریم؛ تا جایی‌که فکر می‌کنیم این درگیری بیش از حد ما با بیرون، مشکلات را حل‌وفصل می‌کند! درصورتی‌که نگرانی ما بی‌مورد است؛ خداست که خلقمان کرده و روزی ما در دست اوست. ‌انسان‌ها هم با لطف اوست که به ثمر می‌نشیند؛ پس بهتر است کمی خود را باشیم؛ ذهن را از افکار منفی، قضاوت و مرور بی‌حاصل خاطرات خلوت کنیم تا عمق جانمان که متصل به خداست خودش را نشان دهد. خلوت که شدیم، ، و خوب به سراغمان می‌آید، روزگارمان شیرین سپری می‌شود و آرام می‌گیریم.