نوشته
شده قابل جواب است در کلام اقای صدر هست و اقای خویی : هیچ وقت صحت حمل نشان دهند ه حقیقت نیست !!! حمل متفرع بر استعمال است - حمل نشان دهنده استعمال است نه حقیقی بودن - 🔹لأن غاية ما يستفيده‏ المستعلم من صحة الحمل اتحاد المعنيين الموضوع و المحمول في القضية الحملية ذاتا أو وجودا سواء كان ذلك المعنى مجازيا للفظ المستعمل فيه أم حقيقيا، و لذلك يصح الحمل كذلك في اللفظ المستعمل مجازا، و هذا يعني ان علامية صحة الحمل موقوفة على العلم في المرتبة السابقة بكون المعنى المستعمل فيه اللفظ حقيقيا فلا يعقل أن يستعلم منها الوضع و الحقيقة. في علم الأصول، ج‏1، ص: 169 نشان دهند ه اتحاد معنا ها است البته اتحاد معانی موضوع له نیست بلکه اتحاد مستعمل فیه است حقیقت و مجاز را مشخص نمی کند - لذا در مجاز نیز صحت حمل هست علامیت صحت حمل متوقف بر این است که در مرتبه سابقه بدانیم که استعمال حقیقی است : لفظ را بما له من معنی الارتکازی حمل می کنیم کاری به مجاز و حقیقت نداریم بدون قرینه حمل می کنیم نه با قرینه - اگر درست بود معنا حقیقی است - -این اشکال عام هست که چطور بفهمیم قرینه در کار هست ؟ - احتمال دخل قرینه در فهم را بااطراد حل می کنیم - به حداقل می رسانیم این احتمال دخل قرینه را - 🔹 اقای خویی = این همان تبادر است نه صحت حمل و سلب ؟ از طریق تبادر دارید به نتیجه می رسید نه از طریق حمل 🔹 = این علامت ها روش هایی هست برای رو امدن معناهای حقیقی - برای التفات تفصیلی به ارتکازات - روش های توجه به التفات متفاوت است - 🔹تبادر و صحت حمل رجوع به ارتکاز است لکن در صحت حمل به ارتکاز همراه با مقایسه با موضوع خاص وجود دارد ولی در تبادر ارتکاز تنهاست ولی در صحت حمل ارتکاز همراه با مقایسه است در تبادر تمرکز روی خود لفظ است در صحت حمل ؛ معنا شفاف می شود به وسیله ارتکاز و مقایسه با موضوع 🔹وقتی در تبادر کم می ااوریم می رویم سراغ صحت حمل اگر ارتکاز و تمرکز روی کلمه کافی بود سراغ صحت حمل نمی رویم 🔹ارتکاز را از دو راه می توان رو اورد : شفاف سازی ارتکاز : بروز های ارتکاز 1.تمرکز روی خود لفظ مستقلا 2. مقایسه با لفظ دیگر - یک معنا را در نظر می گیریم و لفظ مشکوک را در نظر میگیریم - و مقایسه می کنیم این دو را 🔺راه های بیرون کشیدن ارتکازات 🔹ارتکازات بروز و اثاری دارند یکی از اثار ان ارتکازات ، تبادر و دیگری صحت حمل و صحت سلب است. بروز امور حاقه در نفس -
10 مشاهده