پرورش و آموزش تمام دوران تحصیلم کلاس های پرورشی، فوق برنامه بود. غالب کلاس های اصلی، دروسِ علومی بود که اگر نمی آموختم چیزی در زندگی انسانی ام از دست نمی دادم، اما کلاس های پرورشی، دروسِ علومی بود که هرکدام گرهی از زندگی ام باز می کرد. دوران ابتدایی که خیلی بخاطر نمی آورم. دوران راهنمایی، یک کلاس یک ساعت و نیمه پرورشی داشتیم که چند درس خیلی مهم در زندگی ام را مدیون آن معلم در آن دوران هستم. اما هر زمان معلم ریاضی و ... زمان کم می آوردند ساعت غیرمهم! پرورشی را از مربی ما می گرفتند که چند فرمول بیشتر یاد ما بدهند. دوران دبیرستان هم به همین ترتیب. انقدر که به مدیر مدرسه نامه نوشتم و گلایه کردم که ما که گُلِ وقتمان را در مدرسه می گذرانیم و عملا فرصت تربیتمان از والدین گرفته شده و به گردن مدرسه افتاده، فقط آموزش می بینیم و از پرورش خبری نیست. در حالی که طبق نظر اسلام و هدف ارسال رُسُل و دغدغه انقلاب اسلامی توسط مردم، تربیت بر آموزش مقدم است و باید طبق این نگاه حرکت کرد. امروز با خودم فکر می کردم اصلا از نام گذاری اصلی، ضعف حواس جمعی کسانی که مسئولیت این مهم را به عهده گرفته اند به چشم می آید. باید می گفتند نظام پرورش و آموزش یا نظام تربیت و تعلیم. همین مقدم نکردن دومی در جایگاه اولی، نشانِ درجه دو دادن رتبه به اهمیت و فوریت و ضرورت تمامی اهداف و رویکردها و خط مشی ها و ماموریت های یک خرده نظام بزرگ در دل یک نظام انسانی بنام امروزیِ آموزش و پرورش است. چندسال پیش، مجموعه ای، دغدغه تربیتی، برای نوجوانان تحت پوشش اش داشت. یعنی برنامه ای فرای مدرسه و ساعات درسی می خواست. قبول کردم که برای سه سال برنامه تربیتی آن ها سرفصل طراحی کنم. طبق معمول دچار ضیق وقت بودند و از آنجا که عمیقا دغدغه داشتم یک شب تا صبح بیدار ماندم و برای سه سال 540 سرفصل محتوایی طراحی کردم. ساعت ده شب شروع کردم، ساعت 6 صبح تمام شد. تالیف و تدوین این سرفصل ها هم به عهده خودمان گذاشته شد. (جدولش را ضمیمه می کنم؛ متذکر شوم که عناوین در این جدول کلی است؛ جزئیات هر جلسه در این تصویر تعریف نشده). تصورم این بود که اگر هر نوجوانی در پنج حوزه اخلاق، احکام، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سرفصل های تعیین شده را بیاموزد زندگی متفاوتی را تجربه خواهد کرد... حتی اگر این پرورش کامل هم انجام نشود به هر میزان به او منتقل شود امکان باز شدن گره ای از ذهن و قلبش برای بهتر زندگی کردن با برد آخرتی را تجربه خواهد کرد. امروز در سر می پرورانم که آن طرح سابق را به روز کرده و برای تحققش برای هر خانواده ای که مشتاق است، تمام توانم را خرج کنم. با توجه به مجازی شدن کلاس ها این طرح هم می تواند به شکل مجازی راه اندازی شود و فرزندان هر خانواده ای که تمایل داشته باشند را پذیرش کند ـ در هر نقطه ای از این کره ی خاکی که باشند ـ. 🌸مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی در فرانسه @ninfrance