نوحه سرایان سنتی مشهد مقدس
شبِ میلادِ نبیِ مرسل هست یادآورِ (احلی منِ عسل) می کند یادِ دل از باغ و بهار هفده ی ماه ربیع الاول پای کوبان شده از شادی، ماه دست افشان شده ناهید و زُحَل بند غم باز شد از پایِ جهان از عنایات خدا عَزَّوجَل پیش پای دو بهارِ دل و جان عطر، جاری شده از قول و غزل همه جا از نفس بادِ بهار قامت سرو شده غرقِ حُلَل هم در این روز، پیام آورِ ما پا نهاده است در این دارِ عمل هم عیان گشته امام صادق که از او عقده ی دل ها شده حَل آن که گردیده دلِ شام ابد روشن از او همه چون صبحِ ازل باعث خلقت این کون و مکان وارثِ (حَیَّ علی خیرِ العَمَل) در جوانمردی و تقوا و شرف پرچمِ اوست به بالای قُلَل ندهد اِذن اگر او، نرسد به گریبانِ کسی دستِ اجل تا به او روی ارادت داریم نَبَری رنج در این دارِ مَلَل بشنو از آن ولیِ امر خدا سخنی نیک ولی قَلَّ و دَلّ پند او را به دل و جان بپذیر تا نبینی به جهان رویِ خَلَل سر به خاک قدمِ او بگذار! تا نیفتی به سیاه چالِ زَلَل ((نخل عمرت ندهد میوه، اگر علم تو نیست به همراهِ عمل نامرادی است پِیِ سخت دلی! تیره بختی است پِیِ طول اَمَل! پیرو صادقی و می پویی راهِ ظلم و ستم و مکر و حیل؟!)) در پِیِ جعفری و هست مدام کتبِ ضالّه ات زیر بغل؟! هر که از جعفر صادق شده دور دور از راه سعادت شد بل_ هست گمراه و شده ((...کَالأَنعام یا به فرموده ی حق ((بَل هُم أَضَل...)) اگر از جان و دلی پِیرو حق پس مَرو در پِیِ افرادِ دَغَل تا شود در دو جهان ای ساقی جامِ عشق تو پر از شیر و عسل تا در آیینه ی امثال و حَکَم هست روشنگرِ افکار، مَثَل تا نیفتاده جهان از رونق تا شب و روز نگشته مُختَل صبح نورانی عمرت به جهان نشود با شب تاریک بَدَل @nohe_sonnati
857 مشاهده