🍃🌾🍃 وَ كَذلِكَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلاَّ قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‏ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى‏ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ (۲۳) قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكُمْ بِأَهْدى‏ مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَيْهِ آباءَكُمْ قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ (۲۴) فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (۲۵) وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِي بَراءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ (۲۶) إِلاَّ الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ (۲۷) وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (۲۸) بَلْ مَتَّعْتُ هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى جاءَهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُبِينٌ (۲۹) وَ لَمَّا جاءَهُمُ الْحَقُّ قالُوا هذا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ كافِرُونَ (۳۰) وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى‏ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ (۳۱) أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ (۳۲) وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ (۳۳) بدین‌سان، پیش از تو، هیچ هشداردهنده‌ای را در هیچ شهری نفرستادیم، مگر این‌که کسانی ‌که نعمت(های دنیا)، آنان را به طغیان و سرمستی واداشته بود، گفتند: «ما اجداد و نیاکانمان را بر راه و روشی یافتیم، و ما با دنباله‌روی از ایشان، راه آنان را پی می‌گیریم.» (۲۳) (هشداردهندگان) گفتند: «آیا اگر چیزی برایتان بیاوریم که بیش از آنچه اجداد و نیاکانتان را بر آن (معتقد) یافتید، هدایتگر باشد(، باز هم از آنان پیروی می‌کنید)؟» گفتند: «ما آنچه را که به همراه آن فرستاده شده‌اید، انکار می‌کنیم.» (۲۴) در نتیجه، آنان را مجازات کردیم. پس ببین فرجام تکذیب کنندگان چگونه بود. (۲۵) زمانی را (یاد کن) که ابراهیم به عمو و قومش گفت: «من با آنچه شما می‌پرستید، هیچ رابطه‌ای ندارم؛ (۲۶) البته (در پیشگاهِ) کسی که مرا پدید آورده (، خضوع می‌کنم؛) زیرا او مرا (به کمال و سعادت) هدایت خواهد کرد.» (۲۷) خداوند، یکتاپرستی را سخنی پاینده در (افرادی از) نسل او قرار داد؛ باشد که مردم (از شرک خود دست بردارند و به دعوت پیشوایان توحیدی) باز گردند. (۲۸) نکته‌ی دیگر این‌که من این افرادِ (زمان تو) و اجداد و نیاکانشان را (از نعمات دنیا) بهره‌مند کردم تا این‌که حق و پیامبری روشنگر سراغشان آمد. (۲۹) هنگامی ‌که حق نزدشان آمد، گفتند: «این جادوست، و ما منکر (آسمانی بودنِ) آن هستیم.» (۳۰) گفتند: «چرا این قرآن بر مردی بزرگ (و صاحب مال و مقام) از (یکی از) دو شهر (مکه یا طائف) نازل نشده است؟» (۳۱) مگر اینان، رحمتِ (خاص) پروردگارت (یعنی نبوت) را تقسیم می‌کنند؟ (این،) ما هستیم که در زندگی دنیا، وسایل حیات آنان را در میانشان تقسیم کرده‌ایم و برخی از آنان را به رتبه‌هایی بر برخی (دیگر) برتری داده‌ایم تا بعضی از آنان، بعضی دیگر را به خدمت گیرند (و چرخه‌ی نظام انسانی به حرکت درآید)، و رحمتِ (خاص) پروردگارت (یعنی نبوت)، از آنچه (مردم در زندگی‌شان) جمع می‌کنند (و در تقسیم آن نقشی ندارند،) بهتر (و والاتر) است. (۳۲) اگر (این حقیقت) نبود که مردم (در دریافت رزق و روزی)، یک گروه هستند (و خداوند در این مورد بین مؤمن و کافر فرقی قائل نمی‌شود)، قطعاً برای خانه‌های کسانی‌ که به (خدای) رحمان کفر می‌ورزند، سقف‌هایی (مجلّل) از نقره قرار می‌دادیم، و (نیز) پلّه‌هایی (زیبا) که از آن بالا روند؛ (۳۳) زخرف [۲۳-۳۳] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh