گفتمانسازی تنها بی‌فایده است. درمورد موضوع گفتمانسازی باید گفت احساس می‌شود اذهان عمومی اشباع شده و آن هم به خاطر حجم محتوایی است که در سبک زندگی نوین در طول روز به افراد می‌رسد، این کار گفتمانی را سخت می‌کند و نیاز به افزایش جلوه‌های سمعی- بصری، کیفیت بالای محتوا و ترکیبی بودن محتوا با میدان همچنین خط و ربط قوی با اراده سیاسی را لازمه کار می‌کند. ضمن اینکه با کارشناسان مختلف که صحبت می‌کنیم خیلی‌ها کار گفتمانی را راه سوخته تمدنی می‌دانند. دلایلشان هم قابل تامل است کار گفتمانی صرف، حجم توقعات را از گفتمان بالا می‌برد اما عدم میدان داری باعث مضمحل شدن گفتمان می‌شود، کار گفتمانی افراد زیادی را دور مجموعه جمع می‌کند که این هم یک فرصت است و هم یک تهدید، آن زمانی که میدانی وجود ندارد یا میدان کوچک‌تر از آن است که بشود برای همه افراد جذب شده نقش موثر تعریف کرد این موضوع چالش‌های بسیاری را به دنبال دارد، عدم اتصال به میدان گاها باعث خلق نظریات و محتوایی می‌شود که به ظاهر درست است اما در باطن ناکارآمد است. موضوع بعد این است که بستر این نوع کنش باید ظرفیت کار کلان گفتمانی را داشته باشد. ✍محمدحسن دهقانی با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir