بخشی از خطبه‌ی حضرت زینب کبری، بعد از حادثه‌ی کربلا و در مجلس یزید؛ ... ای یزید! هر کید و مکر که داری بکن، هر کوشش که خواهی بنمای، هر جهد که داری به کار گیر، به خدا سوگند هرگز نتوانی نام و یاد ما را محو کنی، وحی ما را نتوانی از بین ببری، به نهایت ما نتوانی رسید، هرگز ننگ این ستم را از خود نتوانی زدود. رای تو، سست و روزهای قدرت تو اندک و جمعیت تو رو به پراکندگی است، در روزی که منادی حق ندا کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد. سپاس خدای را که اول ما را به سعادت و مغفرت ثبت کرد و آخر ما را به شهادت و رحمت فائز گرداند، از خدا می‌خواهیم که ثواب آنها را کامل کند و بر ثوابشان بیفزاید و برای ما نیکو خلف و جانشین باشد، که اوست خداوند رحیم و پروردگار ودود و ما را کافی در هر امری و نیکو وکیل است... پی‌نوشت؛ روز رحلت بانوی صبر و هم‌زمانی آن با پیروزی عملیات طوفان‌الاقصی بر صهیونیسم با خواندن این سطرهای جاودانه معنای دیگری پیدا می‌کند! اَلِفـْـــ ــکٰافـْـ @ALEF_KAF_NEVESHT