جامعه‌ی دیندار آن است که دین، برنامه‌ی زندگی افراد آن جامعه باشد دین و آیین بشری و طاغوتی، ثبات و دوامی ندارد؛ ولی دین حق، منطبق است با سرشت عالَم و آدم؛ یعنی دینی که باقی میمانَد و اگر مردم آن را بخواهند و قبول کنند، میتواند آنها را به وجه احسن اداره کند. فرق حق و باطل همین است. جامعه‌ی دیندار آن است که دین، برنامه‌ی زندگی افراد آن جامعه باشد. اگر برنامه‌ی زندگی آنها دین بود، دین دارند. ما باید دین حق را بشناسیم تا مشرک و غیرِ مشرک را بشناسیم؛ یعنی حق از خدا ناشی میشود و بس؛ برنامه مال خدا است. پس طرفدار دین حق، موحّد است، امّا آن که مایل است زندگی‌اش طبق خیال و هوس باشد، مشرک است. مخالف دین؛ یعنی مشرک. خداوند دین را آورده تا جایگزین همه‌ی امور شود. این آیه اطمینان و امید به آینده‌ی بشریّت میدهد. 📖 کتاب تفسیر سوره‌ی برائت، ص 149 #تفسیر #مطالعه #برائت #توبه پیوند خرید @qom_khamenei_ir