#یادداشت 🔹آسیب شناسی مطالعات استشراقی در حوزه تاریخ اسلام 🔻آسیب «بسندگی به نقد محتوایی و عدم بررسی سندی» 📌تاریخ اسلام حجم قابل توجهی از مطالعات اسلامی در غرب را شامل می شود. یکی از آسیب های مطالعات استشراقی در حوزه «تاریخ اسلام» بی توجهی به ارزشیابی خبر و داده تاریخی است. مستندسازی و ارزشیابی گزارش تاریخی بسیار مهم است. بدان معنا که آیا آنچه به مثابه گزارش تاریخی در اختیار ماست، واقعیت تاریخی نیز دارد یا خیر؟ روشن است که این گام اول است و تجزیه و تحلیل متن خبر تاریخی، در رتبه بعد قرار دارد. در واقع با بررسی شواهد تاریخی باید به این نتیجه برسیم که آیا این گزارش تاریخی صحیح است؟. بنابراین در ارزیابی یک گزارش تاریخی، بررسی منبع و سند گزارش تاریخی از حیث مرتبه تقدم و اولویت دارد. 📎به نظر می رسد مستشرقان با ذهنیت مسیحایی خویش گزارشات تاریخی را تحلیل می کنند. به سخن دیگر با بررسی ادیان پیشین همچون یهود و مسیحیت، این نکته آشکار می‌شود که پیروان هیچ یک از این ادیان، هنگام نقل روایت و گزارش تاریخی از پیامبر و بزرگان خود، از سند استفاده نمی‌کردند. 📌متأسفانه بسیاری از مستشرقان نظیر: «جوینبل»، «رژی بلاشر»، «مونتگمری وات»، «نولدکه» و ... دچار این آسیب شده اند. استناد برخی مستشرقان به گزارشات تاریخی غیر واقع در مورد مشروعیت اذان برای نماز مصداقی مهم برای این آسیب می باشد. ✍بتول آرست(دانشجوی کارشناسی ارشد مدرسی تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی) ♡ ㅤ    ❍ㅤ     ⎙ㅤ     ⌲ ˡᶦᵏᵉ  ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ   ˢʰᵃʳᵉ ┅┅❅❈❅┅┅ 🔸انجمن علمی تاریخ و تمدن اسلامی 🆔 @r_kh_tarikh 🌐 www.r-kh-tarikh.rzb.ir