مردِ غریبِ شهر، که نیلی ست پیکَرَت آهِسته تر شد از چه نفس های آخَرَت؟ باور کنم در آن وطنِ مادریِ تو یک مرد هم نبود، شَوَد یار و یاوَرَت؟ خاکَم به سَر، که خانه شُده قتلگاهِ تو خاکَش به سر، که قاتلِ تو بوده هَمسَرَت چون تِکّه پاره ی جِگرت را، به طَشت دید آهی کِشید از دل و میگُفت خواهَرَت؛ ای بَعدِ مادر و پِدَرم سَرپناهِ مَن آوَرده زَهرِ سوده ی دُشمن چه بَر سَرَت؟ گُفتی: زَمانِ مَرگِ تو بوده به کوچه ای روزی که بود، دَستِ تو دَر دَستِ مادَرَت روزی که پیشِ چَشمِ تو آئینه ی رَسول اُفتاد روی خاکِ مَدینه، بَرابَرَت خون میچِکَد زِ گوشه ی لَبهای تو، وَلی تَصویرِ کربَلاست، دَر آن دیده ی تَرَت مَعلوم شُد، فِراقِ تو داغی عَظیم بود با سوگنامه ای که سُروده بَرادَرَت عَبّاس با حُسین، چِگونه کِشیده اَند... ...هَفتاد تیرِ تیزِ جَفا را زِ پِیکَرَت؟ حالا تویی و آن کَرَمِ بی نهایَتَت حالا مَنَم گِدای قَدیمیِ این دَرَت یِک لُقمه نان دَهی نَدَهی شُکر میکُنَم ما را نِوِشته اَند: " بِمانیم نوکَرَت " یِک روز اَگَر که گُنبَدِ زَردَت بَنا شَوَد میخواهَم از خُدای، که باشَم کَبوتَرَت @raziolhossein