#وصیتنامه
#شهید_حسن_تاتلاری
جهانيان بدانند كه شهادت و مرگ را ميپذيرم. پدر و مادر عزيزم! در نمازهايتان براي من از خدا طلب مغفرت نماييد. براي سلامتي حضرت امام دعا كنيد. برايم گريه نكنيد و اگر گريه ميكنيد، به ياد امام حسين ـ عليه السلام ـ شهداي كربلا و كربلاي ايران گريه كنيد. گرية شما فقط به خاطر شركت در حماسة شهدا باشد.
اما برادرانم! ما پنج برادر بوديم و يكي از ما ميبايست به عنوان خمس، از خانه به خدا هديه ميشد و چه بهتر كه اين قرعه به اسم برادر كوچكتر و گناهكارتر افتاد تا شايد مورد مغفرت الهي قرار گيرد. عزيزانم! دل از دنيا بركنيد، چون «انما الدنيا لعب و لهو». ساعتي به قيامت فكر كنيد. سعي كنيد در خدمت به مردم و در برقراري عزاداري و مجالس دعا و روضه كوشا باشيد. هيچگاه خود را از نظر ماديات با [ثروت] مردم نسنجيد و به خود بنگريد كه در برابر افراد مؤمن چه چيزي كم داريد. دنيا محل گذر است. به تاريكي مسير فكر كنيد و با انفاق در راه خدا و فقرا، قبر خود را روشن و آتش قهر الهي را خاموش كنيد. برادران! در مجلس ترحيم برادرتان خندان و با رويي گشاده با مردم برخورد نماييد؛ طوري كه افراد تشخيص ندهند كه خانوادة شهيد چه كساني هستند. به دوستان اين بنده خدمتي شايان نماييد. مبادا عملي انجام دهيد كه رفقايم رنجيده خاطر شوند. پدرجان! از تمامي افرادي كه مرا ميشناسند، برايم حلاليت بگيريد؛ حتماً، حتماً، حتماً!
خواهرانم، در مرگ برادرتان چون زينب مقاوم باشيد. مبادا با گريههايتان دشمن را خوشحال و دوستان را ناراحت نماييد؛ زيرا گرية شما قلب دوستان را ميآزارد؛ نه تنها دوستان، بلكه قلب رهبر را به درد ميآورد. پس راضي به ناراحتي رهبرم نباشيد. مبادا صداي گرية شما به گوش نامحرم برسد. اميد است خداوند اجرتان بدهد.
و اما سخني با برادران رزمنده و برادران سپاهي عزيزم: من قابليت ندارم كه با شما سخني بگويم؛ چون رهبر به دست و بازوي شما بوسه ميزند و در برابر چهرة شما احساس حقارت ميكند. و لذا زبان من از سخن گفتن در برابر شما قاصر است و فقط چند جملهاي گوشزد مينمايم: عزيزانم! شما محرم راز مردم هستيد. شما افرادي هستيد كه وقتي خانوادة شهدا شما را ميبينند، احساس ميكنند كه فرزندشان در كنارشان است. مبادا با اعمال خود ـ خداي ناخواسته ـ آنها را برنجانيد و كاري كنيد كه آنها آزرده خاطر شوند. برادرانم! شما ادامه دهندة راه خونين حسين و يارانش هستيد. شما وارثان شهيداني چون چمران، بنيادي، شالي، مسعود پرويز، آشوري، قنبري، رسولي، مهدوي، لطفي و هزاران شهيد در خون طپيدهايد. شما افرادي هستيد كه مسؤوليت سنگيني بر گردن شما است. شما امانتدار خون شهدايد؛ شهداييد كه در هويزه و سوسنگرد در خاك و خون غلطيدند و شما را به ادامة راهشان دعوت نمودند. آنهايي كه در شهر خون، «خونين شهر» با نثار خونشان و ايثار وجودشان استكبار جهاني را به زانو در آوردند. چه آنهايي كه در بستان به لقاءالله پيوستند و آنهايي كه در فتحي بزرگ (فتحالمبين) جانانه جنگيدند و به ديار عاشقان شتافتند. آنهايي كه در تپههاي الله اكبر، با فرياد الله اكبر به نداي حسين پاسخ دادند و آن عزيزاني كه هنوز جسد پاكشان در ميان خاك و خون، در منطقة عملياتي رمضان قرار دارد. آنهايي كه جسم پاكشان در منطقة والفجر مقدماتي در برابر آفتاب سوزان، چون سرورشان حسين ميدرخشد.
🇮🇷 کانال ارائه محتوای روایتگری 👇
@ravianerohani