❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۵۹ پدرم ڪتش را از روے رخت آویز برمیدارد،مادرم میگوید:ڪجا؟! همانطور ڪہ ڪتش را تن میڪند میگوید:میرم این عوضیو پیدا ڪنم،اسمم مصطفے نیس نڪشمش! سپس وارد حیاط میشود. مادرم با ‌نگرانے دنبالش میرود،من هم پشت سرش. قبل از اینڪہ چیزے بگوید لب باز میڪنم:بابا! صبر ڪن باهم بریم! جلوے در میرسد فریاد میزند:تو ڪجا؟! نگاهش بہ صورتم مے افتد،دستش را مشت میڪند و بہ زور میگوید:میدونم صورتشو چے ڪار ڪنم ڪہ تا آخر عمرش حَض ڪنہ برہ جلو آینہ! سریع میگویم:بابا قانونے میشہ اقدام ڪرد،شما ڪہ شمارہ پلاڪ ماشینشو دارے. بہ زور صدایش را ڪنترل میڪند:یعنے فقط برہ یڪم آب خنڪ بخورہ؟! جبران میشہ؟! انگشت اشارہ اش را با حرص سمت پایین تڪان میدهد:غیرتِ من جبران میشہ؟! حالِ مادرت جبران میشہ؟! صورتِ عین گُلت جبران میشہ؟! هاج و واج میمانم از لفظے ڪہ بہ ڪار برد! "صورتِ عین گلم" با حرص مدام نفسش را بیرون میدهد،مادرم با چشم ابرو اشارہ میڪند بروم. سرم را تڪان میدهم و بے حرف وارد خانہ میشوم،اما صداے پدرم را میشنوم. صداے آرامش قلبم را میلرزاند:یعنے دستِ منم با صورتش اینطور میڪرد پروانہ؟! من چقدر بے شرفم! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم میچڪد،تازہ فهمیدہ چہ میڪردہ! دیر فهمید... اما فهمید چہ خودش چہ هر مرد دیگرے،نامهربانے و زورش گلبرگ هایم را پر پر میڪند... جسمم‌ ترمیم میشود اما روحم شاید نہ... ڪاش این را درڪ ڪند ڪہ "من ریحانہ ے خدام" _چقدر وحشتناڪ شدے تو! بہ مطهرہ نگاہ میڪنم،میخواهد از یادم ببرد. با خندہ دستم را بہ سوے چشمانم میبرم و اشڪانم را پاڪ میڪنم:دیدنے ام نہ؟! میخندد:خیلے! باید برے جشنِ هالوین! با حرص بہ سمتش میدوم:میخوام بخورمت! جیغ میڪشد و از روے مبل ها خودش را پرت میڪند،با خندہ میگوید:تو رو خدا آیہ! بیاے سمتم خودڪشے میڪنم! با خندہ بہ سمت دستشویے میروم،با لحنِ ناراحت ساختگے میگویم:باهات قهرم! حالا انگار چطورے ام؟! همش خون خشڪ شدہ و خاڪ و اشڪہ دیگہ! با تصور جملہ ے آخر خودم چندشم میشود. در دستشویے را باز میڪنم و وارد میشوم،همین ڪہ رو بہ روے آینہ مے ایستم مطهرہ هم مے آید. بہ چهرہ ے خودم در آینہ زل میزنم،با دیدن چهرہ ام هین بلندے میڪشم و سپس با دست روے سرم میڪوبم! _مطهرہ نگو اینے ڪہ تو آینہ س منم! _چرا عزیزم خودتے! _نگو تو ڪوچہ خیابون همہ اینطورے منو دیدن؟! _دیدن عزیزم دیدن! با بهت بہ صورتم نگاہ میڪنم،با دیدن لختہ خون هاے خشڪ شدہ از بینے تا روے چانہ ام حالت تهوع میگیرم،گونہ ے راستم ڪمے ورم ڪردہ و جاے چهار انگشتِ مردانہ رویش خودنمایے میڪند. سریع مقنعہ ے ڪثیفم را در مے آورم و روے شیر آب مے اندازم. آب را ڪہ باز میڪنم صداے پدرم مے آید،بلند میگویم:بابا جایے نریا الان آمادہ میشم بریم ڪلانترے و پزشڪ قانونے! سپس هر دو دستم را پر از آب میڪنم و روے صورتم مے پاشم. همانطور ڪہ صورتم را میشورم میگویم:فڪ ڪنم شنید بہ مسخرہ گفتم سوپرمن! مطهرہ میخندد:بهت ثابت شد سوپرمنہ؟! ڪمے آب روے صورتش مے پاشم:آرہ! ولے منم زنِ عنڪبوتے ام میندازمش تو تار! مطهرہ از خندہ ریسہ میرود و زیر لب میگوید:آفرین زنِ عنڪبوتے! دوبارہ بہ چهرہ ے خودم در آینہ نگاہ میڪنم،خبرے از آن آشفتگے نیست! صورتم را زیر آب میگیرم،خنڪے آب حالم را خوب میڪند. بے خبرم از اینڪہ تصمیم سادہ ے پدرم براے جواب دادن بہ خواستہ ے آقاے ساجدے چطور سرنوشتم را عوض میڪند... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ مغز گردویے داخل دهانم میگذارم و بے حوصلہ بہ نوشتہ هاے ڪتاب چشم میدوزم. از زبان انگلیسے متنفرم! روے تخت بہ شڪم دراز ڪشیدہ ام و دو دستم را زیر چانہ ام زدم. مثل خنگ ها بہ تڪ تڪ خطوط نگاہ میڪنم و غر میزنم:مگہ اونا زبان ما رو میخونن ڪہ من زبان اونا رو بخونم؟! با برخورد چند تقہ بہ در ساڪت میشوم. _بفرمایید. دستگیرہ ے در بہ سمت پایین ڪشیدہ میشود،مادرم لیوان شیر ڪاڪائو بہ دست در چهار چوب در مے ایستد. دستانم را از زیر چانہ ام برمیدارم و ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم. مادرم همانطور ڪہ بہ سمتم مے آید میگوید:بیا بخور جون بگیرے! خودم را لوس میڪنم:هنوز اینا رو نخوردم! سپس با سر بہ ڪاسہ ے مملو از ڪشمش و گردو اشارہ میڪنم. لیوان شیرڪاڪائو را بہ دستم میدهد و میگوید:دو روزہ چپیدے تو این اتاق ناهار و شامم ڪہ بہ زور میخورے! ازت غافل شم باید راهے بیمارستان شے. بدون حرف نگاهم را بہ صورت مهربان و نگرانش میدوزم. موهاے انارے رنگ شدہ اش را با دو انگشت پشت گوش مے اندازد و با دقت بہ بینے و گونہ ام چشم میدوزد. دو روز از ماجراے سیلے خوردنم گذشتہ،چون روز چهارشنبہ بود هنوز با ویشڪا رو بہ رو نشدہ ام. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay