💠کارگاه نقش والدین در انتخاب رشته تحصیلی فرزندان ویژه والدین دانش‌آموزان مقطع نهم قاعده کلی: موقعیت های زندگی فرصت هایی هستند که میتوانند شاخص های تربیتی را در بچه ها افزایش دهند اینجا نقش والدین از دو جهت قابل بررسی است 1- چه کاری انجام ندهیم که این موقعیت از دست نرود. (نبایدها) 2- چه کارهایی انجام دهیم که این موقعیت اثر بیشتری در تربیت فرزندم داشته باشد. (بایدها) ما در این کارگاه قصد داریم در چند گام موقعیت انتخاب رشته را از این دو جهت بررسی کنیم. گام اول: سوال اول این است که این موقعیت چه اهداف و ظرفیت های تربیتی میتواند داشته باشد؟ ۱.افزایش قدرت تفکر: قدرت تصمیم گیری و حل مسئله دیدن ابعاد مختلف موضوع عاقبت اندیشی در امور ۲.افزایش خودباوری در فرزند: استقلال در تصمیم گیری و قدرت نه گفتن مسئولیت پذیری و نگاه به توانایی های خود روحیه تلاشگری و روی پای خود ایستادن فهم ارزش انتخاب در زندگی و ایجاد مهارت انتخابگری گام دوم: نبایدها (چه کارهایی انجام ندهیم) قاعده: هرکاری که اجازه نمیدهد اهداف به صورت کامل محقق شود در نبایدها می باشد: ۱. نباید به جای مشورت دادن برایش تصمیم گرفته شود: در مشورت دادن زمینه بهتر دیدن و بررسی را فراهم کنند و به جایش تصمیم نگیرند ۲.از بین بردن فرصت انتخاب: انتخاب وقتی میتواند شکل بگیرد که یک چند راهی در روبروی ما باشد اگر راه های دیگر بسته شود یا راه های دیگر خیلی ضعیف جلوه کند و فقط یک راه بماند باعث می شود فرصت انتخاب از دست برود. نمونه هایی از این مورد مانند اینکه پدر مادر میگویند هیچی که پزشکی نمیشه- تو هم مثل بابات باید مهندس بشی-خوب درس بخون تا حتما ریاضی بری-من راضی نیستم اگه بخوای بری فنی حرفه ای و ... ۳.دادن اطلاعات غلط که ذهن را از چند راهی منصرف میکند: خیلی مواقع از سر نا آگاهی و یا تمایلات خاص اطلاعاتی گفته می شود که فرزند را از حالت بررسی گزینه ای منصرف می کند. مثلا خیلی قاطع بگوییم تو که اصلا ریاضیت خوب نیست و رشته ریاضی نمیتونی بری. یا فنی حرفه ای که هیچ آینده ای نداره و .... ۴. دادن ملاک های تک بُعدی: باعث می شود که فرآیند بررسی ملاک ها در تصمیم گیری مختل گردد. مثلا بگوییم مهم اینه که کدوم درامد بیشتری داره- کدوم جایگاه اجتماعی داره- کدوم شغل داره ۵. سرزنش کردن: سرزنش کردن باعث می شود خودباوری در فرزند از بین برود و کسی که خودش را باور نداشته باشند نمی تواند برای خودش چه حالا چه آینده تصمیم بگیرد. اگه درس خونده بودی حالا تجربی قبول میشدی و... گام سوم: بایدها : (چه کارهایی انجام دهیم) قاعده: هر کاری که باعث میشود ظرفیت های این موقعیت برای بهتر رسیدن به اهداف بیشتر شود در بایدها است. ۱.درکنار فرزند بودن و در تصمیم گیری از او حمایت کردن: بعضی اوقات والدین با تصور تشخیص صلاح فرزند در مقابل تصمیمات او می ایستد یا اینکه خودشان به جای فرزند تصمیم می گیرند و متصدی امور او می شوند. درحالی که مسئله و موضوع و مشکل برای فرزند من است نه خود من و ما به عنوان پدر و مادر دغدغه مند نقش حمایت کننده از او را داریم. ۲.مشورت دادن صحیح: نکات زیر را در مشورت باید رعایت کرد: به جای دادن راه حل، در مورد ملاک و معیارها برای انتخاب راه گفتگو کنیم به جای گفتن صریح معیار و ملاک ها، از او سوالاتی بپرسیم و بگذاریم خودش به آنها برسد: مثلا اگه گفت میخوام برم پزشکی بگیم خوب برای چی به این انتخاب رسیدی معیارت چی بود مثلا میگه چون درامد خوبی داره بگیم خوبه اما ایا چیزهایی دیگه ای هم میشه در نظر گرفت. اگه معیار درامد باشه اگه از حالا برید دنبال یه شغل پر درآمد بهتر نیست؟ این سوالات باعث میشود که ملاک هایش را توسعه دهد و ترمیم کند. ۳. چند راهی در انتخاب درست کنیم: برای اینکه در موقعیت انتخاب قرار بگیرد و شروع به سنجش و فکر کند اگر گزینه های انتخابش یکی قوی و مابقی ضعیف است کاری کنیم که طرف های ضعیف قوی شود. ۴. ایجاد دید جریانی با نگاه به عاقبت کار: خودش درباره آینده این رشته ها فکر کند. چه تصویری از هر کدام دارد. ۵. احترام به انتخاب فرزند: جوری برخورد کنیم که احساس کند خودش انتخاب کرده است. در نهایت بعد از بررسی و رسیدن به نتیجه همه به انتخابش احترام گذارند. نکته: در تمام مراحل بالا از گفتگو و نوشتن توسط فرزند استفاده شود تا مواردی که به انها میرسد دقیقتر شود. نکته: برای کمک بیشتر و انتخاب دقیقتر نیاز به آگاهی بیشتر است که پدر و مادر در افزایش این آگاهی مخصوصا در مورد امکانات و شرایط و بررسی استعدادهای فرزند می تواند بسیار موثر باشد ☘تربیت جاری https://eitaa.com/roohallah_tarbiat