💠امان از (۲)💠  علتی بدتر ز پندار کمال نیست اندر جان تو ای ذو دلال ✍شاید از نگاه عوامانه اگر گناه یک نفر تکبر باشد؛ قابل اغماض و چشم پوشی است، درباره وی می گویند: فلانی آدم خوبی است اما فقط یه خرده تکبر دارد، اما از دیدگاه اهل نظر مرضی صعب العلاج تر و هلاک کننده تر از تکبر برای عبد ممکن نیست؛ مع الاسف در ساختار کنونی حکمرانی، متکبران از همه فیلترهای گزینشی استخدامی براحتی عبور می کنند. ساده لوحی است اگر گمان کنیم تکبر شخص به خودش مربوط است و ربطی به نوع مدیریت و خدمت رسانی اش ندارد؛ چراکه متکبری که هم پیاله شیطان شده و وجود خودش را بسوی پایین ترین درکات جهنم می برد؛ چگونه می تواند برای دیگران مفید واقع شود. این حقوقهای نامتعارف که همچون وصله ناجوری در نظام اسلامی رخ نموده؛ نتیجه غفلت از این موضوع مهم است. مدیری که خودش را برتر از دیگران می داند چندده برابر دیگران حقوق گرفتن را حق مسلم خود می داند اما مومن حقیقی هرچه رشیدتر باشد خفیف المؤونه تر می شود و مصرفش از بیت المال کمتر می شود. از نظر حقیر گام سوم انقلاب در دهه های آینده انفصال متکبران از مسئولیت و مشاغل دولتی خواهد بود. از نقطه نظر دین، ذره ای تکبر عاقبت بنده را تباه می کند و به هیچ وجه قابل قبول نیست. مولا امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «لَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ‏ ذَرَّةٍ مِنْ‏ كِبْرٍ. داخل بهشت نمی‌شود، كسی كه در قلبش ذره‌ای از كبر و غرور باشد. در حدیثی دیگر از امام امیرمۆمنان (علیه السلام) می خوانیم: «سکر الغفلة و الغرور ابعد افاقة من سکر الخمور! ؛ مستی غفلت و غرور از مستی شراب طولانی تر است» . 📚غررالحکم 📚وسائل الشیعه، ج‏15، ص 375. @rooshanfekr