و از آنجا که ممکن است بعضى این کار حرام را در پنهانى مرتکب شوند در تعقیب آن، در سومین آیه این بخش، به عنوان یک قانون کلّى مى‌فرماید: آشکار و پنهان را رها سازید (وَ ذَرُوا ظاهِرَ الإِثْمِ وَ باطِنَهُ). 🌼🌼🌼 نقل شده در زمان جاهلیت عده‌اى عقیده داشتند عمل منافى عفت (زنا) اگر در پنهانى باشد، عیبى ندارد، و اگر آشکارا باشد گناه است! هم اکنون نیز عملاً عده‌اى این منطق جاهلى را پذیرفته و تنها از وحشت دارند، اما را بدون احساس ناراحتى مرتکب مى‌شوند! آیه فوق نه تنها این منطق جاهلى را محکوم مى‌سازد، بلکه مفهوم وسیعى دارد که علاوه بر آنچه گفته شد مفاهیم و تفسیرهاى دیگرى را که در زمینه گناه ظاهر و باطن شده است در بر مى‌گیرد. از جمله این که منظور از ظاهر گناهانى است که با اعضاى بدن انجام مى‌گردد و گناه باطن آن است که با قلب و نیت و تصمیم صورت گیرد. سپس به عنوان یادآورى و تهدید به سرنوشت شومى که در انتظار آنها است، چنین مى‌گوید: آنها که گناه را تحصیل مى‌کنند، به زودى نتیجه اعمال خود را خواهند دید (إِنَّ الَّذینَ یَکْسِبُونَ الإِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِما کانُوا یَقْتَرِفُونَ). تعبیر به کسب گناه (یَکْسِبُونَ الإِثْمَ) تعبیر جالبى است که نشان مى‌دهد انسان‌ها در این جهان همچون سرمایه دارانى هستند که به یک بازار بزرگ گام مى‌نهند، سرمایه آنها هوش، عقل، عمر، جوانى و نیروهاى گوناگون خداداد است، بیچاره آنها که به جاى تحصیل سعادت و کسب افتخار، شخصیت، تقوا و قرب به خدا، تحصیل گناه کنند. تعبیر به سَیُجْزَوْنَ: به زودى جزاى خود را خواهند دید ممکن است اشاره به این باشد که قیامت هر چند در نظر بعضى دور است، ولى در حقیقت بسیار نزدیک مى‌باشد، و این جهان به سرعت سپرى مى شود و فرا مى‌رسد. و یا اشاره به این باشد که غالب افراد در همین زندگى دنیا نیز قسمتى از نتایج اعمال زشت خود را به صورت واکنش هاى فردى و اجتماعى خواهند دید. ذیل آیه ۱۲۰ @Roznegaar