🔵نکته دوم: غیبت اینگونه افراد در صورتی جایز است که خودشان هم اقرار به گناه داشته باشند، بنابراین اگر برای عمل خودشان عذر صحیحی اظهار کنند، غیبت کردن جایز نیست. مثلاً ادعا نماید که شراب را برای مداوا و علاج مرض میخورد و مقلد کسی هست که آن را در این صورت جایز میداند.
🔵نکته سوم: اگر مردی یا زنی بی عفتی پیشه کند یا کسی که متصدی کاری است، علناً دزدی و خیانت نمایند گفتن این بدیها از این جهت که غیبت است، مانعی ندارد. اما گاهی نقل این مطالب دیگران را جری میکند و به فکر بد میاندازد.
به نظر میرسد، وقتی انسان میتواند در این باب سخن گوید که پشت سرش، مجازات مرتکبان را هم بتواند نقل کند.
مثلاً: اگر کسی آدم کشته یا مرتکب فحشا شده، هنگامی باید جنایات اینها را علناً بگوییم و به گوش همه برسانیم که پشت سرش، قاتل را اعدام کنیم و مرتکب فحشا را کیفر دهیم تا آنها که این بدیها را مرتکب میشوند بلافاصله مجازاتش را هم ببینند و اندیشه بد در مغزشان پیدا نشود. اما اگر پیوسته بدیها را بگوییم بی آنکه بتوانیم مرتکبین را مجازات کنیم، جز رواج دادن بدی و از میان بردن حیای مردم، نتیجهای نخواهیم گرفت.
📚غیبت و عواقب آن
#ترک_غیبت
🎯
♻🎯
🎯♻🎯