سیدالعلماء
بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله الذی لیس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا کصنعه صنع صانع»¹ 🔹 مسائل مربوط به ادعیه در یک حساب بسیار ویژه و مهمی دارد. بعد از کریم که جنبه‌ی مافوق امور عادی دارد و الهی است، دعاهای ائمه از حضرت (علیه‌السلام) و سایر (علیهم‌السلام)، بهترین دلیل معرفتی برای اهل و و بشر است، به طوری‌که اگر کسانی که اصلاً ندارند یا دین اسلام ندارند، مضامین این ادعیه را بشنوند یا بخوانند یا بفهمند؛ بعید نیست که اسلام بیاورند و این معجزه‌ای است که خداوند پس از قرآن کریم برای بشریت قرار داده است. «الحمد الله الذی لیس لقضائه دافع و لا لعطائه مانع» ⏮ ابتدای دعای شریف عرفه از خداوند گفتگو می‌فرماید، (علیه‌السلام) در موقف بسیار لطیف و ملکوتی این را بدون این‌که از روی چیزی بیان کند، انشاء کرده است. انشای دعا مانند در می‌ماند؛ ما در نماز یک تکالیفی داریم مانند ، ، تکبیر، سوره‌ی مبارکه و یک سوره‌ی دیگر از قرآن، این‌ها همه تکالیفی است که از بزرگان بندگان خدا که این طرز عبادت آن‌هاست، پیروی می‌کنیم. اما ما در قنوت، دعوت‌ها و حاجات و مشکلات خودمان را با خداوند در میان می‌گذاریم و لذا انسان در نماز اجازه دارد که حاجات خودش را با خداوند در میان بگذارد. این بیان یک لطافتی می‌خواهد، یک وجدانی می‌خواهد ملکوتی و فرشته‌ای، که مانند عرض حاجات با خدا باشد، این را هر کسی ندارد؛ می‌تواند یک چیزی بخواهد که برایش سود نداشته باشد: خدایا به من صد و پنجاه سال بده!. خوب آیا این صد و پنجاه سال در عصر چه کسی واقع می‌شود، در حکومت چه کسانی واقع می‌شود، در معاشرت چه ملتی و خانواده‌ای واقع می‌شود، این‌ها را که عقلش نمی‌رسد و لذا می‌گوید: خدایا من صد و پنجاه سال از تو عمر می‌خواهم!. اگر همان موقع می‌دانست که این چه مشکلاتی ایجاد می‌کند، هیچ‌وقت نمی‌خواست. بنابراین دعا عبارت است از یک لطافت خاصی که برگرفته از کامل، کامل و کامل است. و حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) دارای این فضائل بود و مکانش هم که اشرف امکنه بود، وقتش هم اشرف ازمنه بود. شروع کرد به این قنوت، به این عبادت که دعا باشد. ☑ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _____ ۱) [ ، دعای ] @seyedololama
553 مشاهده