#به روایت از مادر بزرگوارش : همسرم از سال ۶۱ تا آخر جنگ مدام به جبهه میرفت ، آن موقع ما در یک اتاق مستأجر بودیم و زندگیمان با حقوق ڪارگرے اداره می‌شد . یک بار به همسرم گفتم : «تو به جبهه نرو ، وضعیت زندگے ما را ڪه می‌بینے ، اداره این بچه‌ها و مستأجرے براے ما سخت است» اما او گفت : «وظیفه است ڪه برویم ، اسلام با این ڪار ندارد ڪه تو یک اتاق و ۵ بچه دارے . وقتے امام دستور داده ڪه به جبهه اعزام شویم ، #باید در هر شرایطے برویم و نگذاریم اجنبی‌ها به ڪشورمان وارد شوند . هیچ جا مثل ایران نیست و باید با جان و دل از آن حفاظت ڪنیم». او در جبهه چندین بار مجروح شد ، یڪے از این دفعات سر ، دست و پایش ترڪش خورده بود ، اما با این حال #جبهه را ترک نڪرد و اڪنون به دلیل موج‌گرفتگے ، عوارض ناشے از آن ڪه در اعصاب و روان بروز می‌ڪند را تحمل می‌ڪند😔 همین شرایط حضور پدرش ، در جبهه سبب شد تا پسرم🥀هم زود بزرگ شود و احساس مسئولیت ڪند و پایبند به انقلاب باشد همیشه می‌گفت : زن نباید بلند صحبت ڪند غلام‌ عباس🥀 با اینڪه ۱۲ ـ ۱۳ ساله بود ، بیشتر از سنش‌ می‌فهمید و حرفهاے بزرگتر از سنش را می‌زد.