رحمت امنتانی و رحمت وجوبی: سلطان بحث از رحمت امتنانی و وجوبی را از فص سلیمانی فصوص الحکم باید طلب نمود.  مراد از رحمت امتنانی و وجوبی همان رحمت عامه رحمانیه، و رحمت خاصه رحیمیه است؛ که در بسم الله الرحمن الرحیم جمع شده و بعنوان تابلوی رحمت الهی در صدر سوره های قرآنی قرار گرفت.  و اسم شریف الرحمن حکم عامی است که شامل رحمت به همه موجودات به رحمت وجودیه عامه یعنی صادر اول و رحمت خاصه رحیمیه می شود. و انسان کامل چون مظهر اتم این رحمت عامه است لذا بدین شان از شوون خود بعنوان حشمت الله نام نهاده می شود و او را در عوالم وجودی هیچ حجابی نیست و از همین لطیفه بر سر رجعت نیز می شود راه پیدا کرد. فتدبر  و اگر تابلوی رحمت الهی و در حق تعالی تابلوی رحمت رحمانی و رحیمی شد بدان جهت است که دو اسم شریف الرحمن و الرحیم از اسماء جمالی اند که همگان را بطرف خویش جذب می کنند و می ربایند و الا اگر این تابلوی شهر و مدینه حق سبحانه و تعالی بسم الله المنتقم الجبار و یا باسم الواحد القهار و یا اسمای جلالی دیگر بود جذاب نبود و از شدت دهشت و وحشت احدی را میل و شوق به آن حقیقت غیر متناهی نمی بود. لذا جناب سلیمان حشمت الله نیز نامه اش را مصدر به بسم الله الرحمن الرحیم فرمود تا بلقیس را به باب رحمت عامه و خاصه دعوت نماید. و این نیز برای شخص و یا فرد خاص نیست بلکه:  بر ضیافتخانه فیض نوالت منع نیست - در گشاده است و صلا در داده خان انداخته  إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا چو رحمت امتنانی و وجوبی است - مر عارف را ز کن حظ ربوبی است @shakhehtoba