از آنجا که چند مورد دوستان در مورد این مطلب بحث‌هایی داشتند، بهتر است توضیحی تکمیلی عرض کنم. با توجه به فهم حقیر از آیات و روایات و تطبیق بر مباحث کسانی چون حضرت امام و شهید مطهری، چیزی که آقامیری استشمام کرده یعنی اینکه عذاب این عذاب مصطلح نیست بلکه حقیقت عمل است و در آخرت هم ما جای کمال و رشد داریم و عمده بشریت اهل نجات هستند و نه عذاب، حرف درستی بود که البته جناب رفیعی هم تأیید کردند. مشکل آقا میری همان چیزی بود که آقای رفیعی می‌گفتند: «الا» آقا میری الا مشرکین و کافرین را خوب نفهمیده است. از صحبت‌های جناب رفیعی هم با توجه به آنچه حقییر فهمیده‌ام چیزی کم بود و آن هم تفصیل این شرک و کفر بود و دقیقا همینجاست که خط تمایز اسلام ناب با اسلام رحمانی و‌تکفیری مشخص می‌شود. در ارجاعاتی که دادم سعی کردم این تفصیل از کلمات کسانی چون حضرت امام و شهید مطهری روشن شود. البته به سایر مباحث آقامیری در جاهای دیگر کاری ندارم چرا که چیزهایی که از وی شنیده‌ام بسیار نزدیک به اسلام رحمانی است و ‌همانطور که اسلام تکفیری زاییده دشمنان برای پوشاندن اسلام ناب است، اسلام رحمانی نیز چنین است. اسلام رحمانی و تکفیری هر دو لبه دو یک قیچی هستند. پیشنهاد می‌کنم از لینک‌های زیر مطالبی در همین رابطه را مطالعه فرمایید: https://eitaa.com/sharh_hal/1006 https://eitaa.com/sharh_hal/1012