سخنرانی حجت‌الاسلام حمید وحیدی شب چهارم محرم ۱۳۹۸ش، ایشان در این جلسه در ادامه بحث اوصاف یاران همراه امام حسین به بحث ایمان و باور به خدا می‌پردازند. باوری که ما نداریم و خداوند با همه جلالتش باید به بنده‌اش متذکر گردد: «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا» «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا» تا بنده‌اش باور کند که او هست و نبی او راست می‌گوید که: «دَعْ مَا يُرِيبُكَ إِلَى مَا لاَ يُرِيبُكَ فَإِنَّكَ لَنْ تَجِدَ فَقْدَ شَيْءٍ تَرَكْتَهُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» اگر چیزی را برای خدا کنار گذاشتی فقدانش را در خودت نخواهی یافت. خدا را باور نداریم و اگر داشتیم غرور و‌ تکبر ما را نمی‌گرفت و چون امام سجاد با زاری می‌گفتیم: «سَيِّدِي مَا أَنَا وَ خَطَرِي» من در مقابلت چه کسی هستم و چه آبرویی دارم؟! ایشان در انتها به تأثیر افزایش ایمان و یقین به خداوند در اصلاح نفس و رذایل اخلاقی می‌پردازند و به فراز ابتدای دعای مکارم الاخلاق امام سجاد اشاره می‌کنند که: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَبَلِّغْ بِايمانِي اَكْمَلَ الأْيمانِ وَاجْعَلْ يَقينِي اَفْضَلَ الْيَقينِ، وَانْتَهِ بِنِيَّتِي اِلَي اَحْسَنِ النِّيَّاتِ، وَبِعَمَلِي اِلَي اَحْسَنِ الأَْعْمالِ» که مکارم اخلاق با ایمان آغاز می‌شود.