می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت هر زمان محضر او قصد شرفیابی داشت سجده می‌کرد به پیشانی او مهر نماز نزد او سجده برای خودش آدابی داشت موج‌ها پشت سر او همه صف می‌بستند سر سجاده که دریا، دل بی‌تابی داشت اشک بر گونۀ او بود و دعا روی لبش آری او نیز برای خودش اصحابی داشت ** اشک در محضر او ذکر مصیبت می‌کرد تا که می‌دید کسی ظرف پُر از آبی داشت ✍ 🔹 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7