محمدعلی بهمنی از دنیا رفت... این شعرش رو دوست دارم و با پوست و گوشت و استخوان درکش کردم: ‏‎ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم وقت است بنوشیم از این پس بله ها را روحش شاد ... .