در کتاب جلاء‌العیون آمده: ابن بابویه و سیدبن طاووس و دیگران به سندهای معتبر از حضرت رضا(علیه السلام) روایت کرده‌اند که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود که حضرت رسالت در جمعۀ آخر ماه شعبان خطبه‌ای در فضیلت ماه مبارک رمضان ادا کرد و چون خطبه را تمام کرد من برخاستم و گفتم: یارسول الله بهترین عمل‌های در این ماه مبارک چیست؟ فرمود: ای اباالحسن بهترین عمل‌ها در این ماه پرهیزکاری از محرمات الهی است، پس قطرات اشک از دیدۀ مبارک فرو ریخت. گفتم یا رسول الله سبب گریۀ تو چیست؟ فرمود: یا علی گریه می‌کنم بر آن چه بر تو واقع خواهد شد در این ماه، گویا می‌بینم که تو مشغول نماز برای پروردگار خود باشی و برانگیخته شود بدبخت‌ترین اولین و آخرین، جفت پی‌کنندۀ ناقۀ صالح، پس ضربتی بر سر تو زند که ریش مبارکت را از خون سرت رنگین کند. حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) پرسید:آیا آن حالت با سلامتی دین من خواهد بود؟فرمود:بلی دین تو به سلامت خواهد بود. پس حضرت فرمود:یاعلی هرکه تو را بکشد مرا کشته است و هر که تو را دشمن دارد مرا دشمن داشته است و هر که تو را ناسزا گوید مرا ناسزا گفته است، زیرا که تو از من به منزلۀ جان منی و روح تو از روح من است و طینت تو از طینت من است. به درستی که حق تعالی مرا و تو را با هم آفرید و از سایر خلق برگزید و مرا برای پیغمبری و تو را برای امامت اختیار نمود، پس هرکه انکار کند امامت تو را چنان است که انکار پیغمبری من کرده. یا علی تو وصی منی و پدر فرزندان منی و شوهر دختر منی و خلیفۀ منی در امت من در حال حیات و بعد از وفات من، امر تو امر من است و نهی تو نهی من است، سوگند یاد می‌کنم به خداوندی که مرا به پیغمبری فرستاده است و مرا بهترین خلایق گردانیده است که تو حجت خدایی بر جمیع خلق و امین خدایی بر اسرار او و خلیفۀ خدایی بر بندگان او. » (مجلسی، 1390، 252)