امام سجّاد علیه ‏السلام أمّا حَقُّ رَعِيَّتِكَ بِالعِلمِ: فأن تَعلَمَ أنَّ اللّه‏َ عز و جل إنَّما جَعَلَكَ قَيِّما لَهُم فيما آتاكَ مِنَ العِلمِ، وفَتَحَ لَكَ مِن خَزائنِهِ، فإذا أحسَنتَ في تَعليمِ النّاسِ ولَم تَخرُقْ بهِم ولَم تَضجَرْ علَيهِم زادَكَ اللّه‏ُ مِن فَضلِهِ، وإن أنتَ مَنَعتَ النّاسَ عِلمَكَ أو خَرَقتَ بهِم عِندَ طَلَبهِمُ العِلمَ كانَ حَقّا عَلَى اللّه عز و جل أن يَسلُبَكَ العِلمَ وبَهاءَهُ، ويُسقِطَ مِنَ القُلوبِ مَحَلَّكَ. حقّ شاگرد تو این است كه بدانی خداوند، به واسطه علم و دانشی كه به تو داده و از خزانه‏های (دانش) خود برای تو گشوده، تو را سرپرست شاگردانت ساخته است. بنابراین، اگر مردم را خوب آموزش دهی و با آنان درشتی و بدرفتاری نكنی و از تعلیمشان به ستوه نیایی، خداوند از فضل خود بر دانش تو بیفزاید. امّا اگر دانش خود را از مردم مضایقه كنی یا وقتی برای آموختن دانش نزد تو آمدند با ایشان درشتی و بدرفتاری كنی، بر خداوند عز و جل سزاوار است كه علم و شكوه آن را از تو بگیرد و جایگاه تو را از دل مردم بیندازد. منبع: عوالی اللآلی: 4 / 74 / 54 منتخب میزان الحكمة: 400 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ http://eitaa.com/shobeiri https://t.me/shobeiri