سیدابراهیم(شهیدصدرزاده)
امان و صد امان از کوفی‌جماعت لعنت بر آن مردنمایان نامرد ما که اهل نیستیم، علی تنها بماند! مگر می‌شود این‌همه بی‌غیرت بود؟ این‌همه دنیاپرست و نادان! با آن‌همه اشتیاق و انتظار نامهٔ «فدایت شوم» بنویسی که بیاید و بعد با فرستادهٔ امام کنی و بعد پشت سرش بخوانی و بعد... بعد فریب و دروغ‌های خواص را بخوری یا بترسی از جان همسر و فرزندت یا بیم کنی که خانه‌ات بدون نان‌آور شود یا برق مال و دنیا چشمت را پر کند و بعد بروی تا بمانی و امامت تنها بماند! شاید هم از تمام این‌ها گذشته باشی اما به بهانهٔ اینکه منتظر امامی، در مقابل سکوت کنی یا به حرف ، عقب بنشینی تا شکست نخوری و برای پیروزی در زمان مناسب‌تر آماده شوی یا دنبال یکی از خواص که گذاشت و رفت، تو هم میدان را رها کنی. خلاصه آن‌قدر امام در قلبت تو را بخواند و تو آن‌قدر و برهان بیاوری تا راه به سوی او بسته شود و دست و پای تو در بند؛ تا دیگر نتوانی بروی و امامت تنها بماند! آری؛ از نزدیک که ببینی سخت است کربلایی بودن سخت است و شدن سخت است و ماندن و چه آسان است چه دم‌دست است چه آشناست کوفی شدن... چه راحت می‌شود شد و به امام نرسید! چه راحت می‌شود شد و با همهٔ توانایی‌ها از قافله جا ماند! نزدیک است اینک این تو و این امام ببین اهل کدام قبیله‌ای 📱@Lotfiiazar 🌐 hamgaman-institute.ir
127 مشاهده