👆👆 🔷همچنين نقل شده است كه (ع) در تمام محزون و غمگين بود، و مجلس و ترتيب مي‌داد و اگر شاعر يا مرثيه‌سرايي حضور داشت، مي‌فرمود اشعاري در مرثيه (ع) بسرايد و در غير اين صورت خودش مصائب جدش را ذكر مي‌كرد و مي‌گرياند؛ چنانچه ابوالفرج اصفهاني يكي از مجالس مرثيه سرايي (ع) را نقل كرده كه دعبل خزاعي در آن به مرثيه‌سرايي پرداخته است. داستان مجلس را دعبل چنين نقل مي‌كند: خدمت سرورم (ع) رسيدم، ديدم آن حضرت همراه اصحابش محزون و اندوهگين نشسته‌اند، وقتي كه مشاهده كرد من به سوي او مي‌آيم، فرمود: «مرحبا به دعبل، مرحبا به كسي كه با دست و زبانش ما را ياري مي‌كند؛ آنگاه مرا يك طرف خود نشاند و فرمود: اي دعبل! مي‌خواهم شعري بگويي؛ زيرا اين روزها، ايام حزن و اندوه ماه اهل بيت است و ايام سرور دشمنان ما خصوصاً بني‌اميه است. اي دعبل! هر كس بر مصيبت ما بگريد و بگرياند، (حتی يك نفر را) اجرش با خداست. اي دعبل! هر كس چشمش بر مصيبت ما اشك بريزد و بگريد همراه ما و در زمره ی ما محشور مي‌شود. اي دعبل! هر كس بر مصيبت جدم (ع) بگريد، ‌البته خدا گناهان او را مي‌آمرزد. آنگاه دستور داد ميان ما و اهل حرم پرده‌اي زدند و فرمود كه در پس پرده بنشينند و در مصيبت جدّ خود بگريند. در اين هنگام به من فرمود: اي دعبل! بر مرثيه بخوان. مادامي كه تو زنده‌اي ياور و مدح كننده ی ما هستي، پس هر چه توانستي از ياري ما كوتاهي نكن. @tabyinchannel 👇👇