✨📚✨﷽✨📚✨ 📚✨📚✨ ✨📚✨ 📚✨ ✨ صلوات ‌‌و سلام خداوند برارواح طیبه ی شهیدان 📖روایت «#دردانه_کرمان» 🔸خاطراتی از سردارشهید حسین بادپا 🔹فصل :دوم 🔸صفحه: ۶۰-۵۹-۵۸ 🔻قسمت: ۲۹ روز اعزام حسین رسید. موقع رفتن گریه ام گرفته بود. دستش را گذاشت رو شانه ام ،و می گفت «توکه مقاوم تر ازاین حرف ها بودی! حالا که من نیستم، تو مرد خونه ای. بچّه ها رو به تو می سپارم. طاهره، تو روخدا سعی کن وابستگی ات رو بهم کم کنی. من دارم می رم برای دفاع از حرم کسی که اُسوه ی صبره! طاهره، به خاطر حضرت زینب، صبرت رو زیاد کن ». گفتم «حسین، آخه تا امروز، هیچ وقت ازت جدا نبودم. دوری ات برام خیلی سخته! به خدا، هروقت که مأموریت می رفتی، به من و محمد، فاطمه و احسان خیلی سخت می گذشت؛ چه برسه به حالا که…». گفت: طاهره، از امروز به بعد ممکنه روزهای سخت تری داشته باشین! از امروز به این فکر کن که دیگه من نیستم. از امروز یاد بگیر برای بچّه ها پدری هم بکنی. می دونم سخته؛ ولی تورو خدا تحملت رو مثل همیشه زیاد کن. جلوی بچّه ها طوری رفتار کن که ازت یاد بگیرند و ببینند چه مادر صبوری دارند! من که نتونستم زحماتت رو جبران کنم؛ ولی از خانم حضرت زینب می خوام که اجرت رو زیاد کنه… حرف هاش، بوی رفتن و دل کندن می داد. دلم هُری ریخت. در طول این سال ها،خیلی حرف های جدی باهم زده بودیم؛ اما لحن این آخری ،با همه ی آن ها فرق داشت. دلم را آتش زد. نگاهی به لباسش کرد و گفت «طاهره، ببین من شبیه حاج قاسم شدم!» خندیدم و گفتم :«آره!» بچّه ها را بغل کرد و بوسید. گفت « تابرگردم، مراقب خودتون و مادرتون باشین. ». نوبت به احسان رسید. بلندش کرد. احسان را کمی بالاتر از سرخودش برد. نگاهش کرد. دوباره محکم بغل کرد. بهش گفت «احسان،ببین پسرم ،تو دیگه مرد شده ای. نیاز نیست بهت سفارش کنم. تو باید مواظب خواهر و برادرت و مامانت باشی. ». احسان گفت«باشه، بابا! کی بر می گردی؟». خندید و گفت «هروقت خدا خواست. ». سینی آیینه و قرآن را بالاسرش گرفتم. قرآن را زیارت کرد. دوباره نگاهی به من و بچّه ها کرد. چمدانش را برداشت و رفت. یک کاسه ی آب ،پشت سرش ریختم. آیت الکرسی خواندم. گفتم «حسین ،یادت نره ! منتظرم برگردی. ». با لبخند تلخی که روی لب هاش بود، جوابم را گرفتم؛ که این رفتن شاید تا آخر عمرم چشم انتظاری داشته باشه حسین چهارده ماه سوریه ماند. از آنجا هرروز زنگ می زد و احوال مان را می پرسید. دیگر عادت کرده بودم. دست تنها از پس همه ی کارها بر می آمدم ؛ کارهای خانه ،خرید ،رسیدن به کار بچّه ها ، کارهای بیمه و…نگرانش بودم؛ ولی انگاری خود حضرت زینب سلام الله علیها ، بهم صبر داده بود. بی تابی نمی کردم. سرنماز، مرتب دعا می کردم که «خدایا ، فقط زنده و سالم باشه!». ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ ●◉ شهـ @tafahos5 ـבا ◉●