ادامه 👆👆 🔸 امیرالمؤمنین حضرت امام علي(ع) مي‌فرمايد: «عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَار.» 👈 تعجب مي‌کنم از کسي که مأيوس مي‌شود، در حالي که استغفار با او است.  🔶 و نيز مي‌فرمايد: «مَنْ أَكْثَرَ الِاسْتِغْفَارَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِب.» 👈 کسي که زياد استغفار کند، خداوند براي او از هر همّ و غمي گشايشي و از هر تنگنايي محل خروجي قرار مي‌دهد و روزي او را از جايي که گمان نمي‌کند مي‌رساند. 💠و در جایی دیگر مي‌فرمايد: «الِاسْتِغْفَارُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ.» 👈 استغفار رزق را زياد مي‌کند.  💠در عين حال آن حضرت مي‌فرمايد: «الِاسْتِغْفَارُ مَعَ الْإِصْرَار،ِ ذُنُوبٌ مُجَدَّدَ.» 👈 استغفار با اصرار بر گناه، گناه مجدد است.  🔹بنابراين در عين حال که انسان بايد از استغفار غفلت ننموده و دستوراتي را که ائمه(ع) در اوقات گوناگون به آن داده‌اند، فراموش نکند و به آن‌ها ملتزم شود اما لازم است همراه با آن، حالت پشيماني از گناه و تصميم بر ترک معصيت را نيز حفظ کند تا اين حالت قوي شده و به از انجام گناه مبدل گردد. 📚 (استاد تحریری) ↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr