eitaa logo
طاها
4.2هزار دنبال‌کننده
35.3هزار عکس
60.4هزار ویدیو
778 فایل
ارتباط با ادمین کانال طاها @Ya_hossein_88 @Zaherahe70
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰الهي! بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي 🔷خدايا! به جهت قدرتي که بر من داري توبه‌ام را بپذير و به بردباري‌ات از من بگذر و به علمي که نسبت به من داري با من مدارا کن. 🔷 ابتدا، خداي متعال به بنده رجوع توبه مي‌کند و سپس عبد، توفيق توجه به حق و توبه پيدا مي‌کند و بعد از توبه‌ي عبد به حق تعالي، تغييري در وجود عبد حاصل مي‌شود. اين تغيير به قدرت الهي تکيه دارد. يعني خداي متعال با قدرت خود تصرفي در روح عبد مي‌کند و توابع شوم لغزش‌ها را در مرحله‌ي اول از بين مي‌برد. چنان که در اين فراز از مناجات مي‌خوانيم: 🔰الهي! بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ. 🔷خدايا! به جهت اين که تو بر من قدرت داري، بر من رجوع و توبه کن. 🔸نکته‌ي لطيف ديگر در اين فراز اين است كه عبد بايد با دقت و توجه به حق تعالي عرضه بدارد: 🔷خدايا! ما ذليلانه تحت قدرت تو هستيم و تو هر‌گونه بخواهي در وجود ما تصرف مي‌کني. همان‌گونه که در عالم هستي با آيات گوناگون و غير قابل شمارش، قدرت نمايي کرده‌اي، اکنون قدرت خود را با توبه‌ات در من ظهور بده. 🔷 هنگامي که عبد خطايي مرتکب مي‌شود، آثار ناگواري بر اين خطا مترتب مي‌گردد، به‌گونه‌اي که خودش به تنهايي نمي‌تواند اين آثار ناگوار را بزدايد و از اين جهت است که در اين قسمت، عبد به قدرت الهي متوسل مي‌شود. اين تصرف خاص که از طرف خداوند صورت مي‌پذيرد مناسبت با قدرت او دارد. اگر قدرت حق محدود باشد نه از جانب او افاضه‌ي مستمر معنا پيدا مي‌کند و نه تقاضا از جانب عبد به سوي حق تعالي مفهوم خواهد داشت و نه تغيير و تحول در وجود عبد تصور مي‌شود. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr ادامه👇👇
ادامه👆👆 🔷 صفت حلم يکي از صفات کماليه‌ي حق تعالي است و بر اساس آن در برابر برخورد نامطلوب بندگان سريعاً تصميم نمي‌گيرد و ترتيب اثر نمي‌دهد. 🔹حليم کسي است که با مسايلي که پيش مي‌آيد با دقت برخورد مي‌کند و با تعقل و تأمل رفتار مي‌کند. اگر طرف مقابل او نسبت به مسئله‌اي جاهل بود-جهل به انواع مختلف- جهل او را در نظر نمي‌گيرد و نسبت به جهل او ترتيب اثر نمي‌دهد. 🔸 حالت غضب انسان با ديگران، وقتي بروز مي‌کند که شخص مقابل، برخورد نامناسبي با او دارد. در چنين مواقعي انسان که براي خود شأن و جايگاهي قائل است، چه جايگاه حقيقي باشد و چه جايگاه اعتباري، وقتي اين جايگاه از طرف مقابل رعايت نشود، از روي غضب و خشم واکنش نشان مي‌دهد. 🔶 در نظام هستي، جايگاه واقعي از آنِ خداي متعال است که هم علم مطلق است و هم قدرت مطلقه‌ي او بر همه‌ي موجودات و اشيا احاطه دارد و هم تمام حقوق اوليه و بالذات در رابطه‌ي موجودات و بالاخص انسان براي او محفوظ است. 🔻در چنين شرايطي اگر انسان در برابر ربوبيت حق تعالي، مقام الهي را حفظ نکند و در زندگي اعتقادي و عملي، حق الهي را که بندگي او است رعايت نکند، استحقاق مذمت و دوري از او را دارد. در عين حال خداي متعال با صفت حلم وسيع خويش رفتار انسان را – که بسيار اتفاق مي‌افتد – ناديده گرفته و عفو مي‌فرمايد. در حقيقت با تعبيري که در مناجات آمده است، شخص گناه‌کار از خدا مي‌خواهد صفت حلمش را که پيامد آن عفو است بر او ظهور دهد. 💠 خداي متعال بردباري نموده و بلافاصله و به سرعت در برابر جهل عبد ترتيب اثر نمي‌دهد. اما انسان ضعيف جهول، چون چنين جهلي نسبت به مقام قدس ربوبي دارد، دست به نافرماني زده و گناه از او ناشي مي‌شود. حق تعالي قادر است که بلافاصله پس از برخورد نامطلوب، عبد را مواخذه فرمايد اما اين کار را نمي‌کند و صفت صبر را ظهور مي‌دهد و حتي ثبت لغزش‌هاي بنده‌ي گناه‌کار خويش را به تأخير مي‌اندازد. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr ادامه👇👇
ادامه👆👆 🔷 طبق بعضي از روايات به بنده از و طبق بعضي ديگر از روايات، مهلت داده مي‌شود و در پرونده‌ي اعمال او گناهي ثبت نمي‌شود،‌ به اين اميد که شايد برگردد. اگر برنگشت، باز هم با او اين‌گونه معامله‌ مي‌شود: (جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها) كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن. 🔹 يعني حق تعالي در برابر هر سيئه‌اي، تنها يک گناه مي‌نويسد. اين برخورد حليمانه‌ي قادر مطلق با بنده‌ي عاجز و ضعيف و ذليل خويش است. همه‌ي عمر اگر بنده كند معصيت‌اش به يكي توبه ببخشد، كه غفور است و رحيم 🔸اما کسي که حلم ندارد وقتي با برخورد ناشايستي از سوي ديگري مواجه مي‌شود مي‌گويد: «حالا با ما اين‌گونه برخورد کرد، ما هم با او برخورد مي‌کنيم؛ او را نابودش مي‌کنيم و از بين مي‌بريم!» 🔶 رابطه‌هاي غضب آلودي که بندگان نسبت به يکديگر دارند اين‌گونه است و چون از شرح صدر اندکي برخوردارند، حس انتقام‌جويي در وجودشان ظهور مي‌کند و هر يک تلاش مي‌کند به ديگري نشان دهد که نيست. وقتي حلم نباشد، نفس طغيان مي‌کند و گاهي شخص برخورد بدتري نسبت به طرف مقابل ابراز مي‌کند. 🔶 اما انسان عاقل چون به فکر اصلاح خود و ديگران است، مرحله به مرحله پيش مي‌رود. کمي صبر مي‌کند شايد طرف آگاه گرديده، متنبه شود و برگردد و اگر بعد از مهلت دادن، باز هم برنگشت تدريجاً او را مواخذه مي‌کند تا شايد متوجه اشتباه خود شود و بازگردد. اين هدف والا و سعادت‌بخش انسان عاقل با صفت حلم تحقق پيدا مي‌کند. 🔸 با چنين روشي، هم براي طرف مقابل و هم براي خود شخصي که صفت حلم را ظهور داده فسادي تحقق پيدا نمي‌کند. اما وقتي شخص غضب مي‌کند، در وجود او فسادي پيدا مي‌شود که بساط جسم و روحش را يک مرتبه به هم مي‌ريزد و کنترل خود را از دست داده، دست به کارهاي حساب نشده و در برخي موارد، خطرناک مي‌زند. 📚 (استاد تحریری) ↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
🔰الهي! بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي 🕋خدايا! به جهت قدرتي که بر من داري توبه‌ام را بپذير و به بردباري‌ات از من بگذر و به علمي که نسبت به من داري با من مدارا کن. 🔷 در جايي به کار مي‌رود که شخص به خصوصيات و ظرفيت وجودي خود يا ديگري آگاهي داشته و بر اساس آن وظيفه‌اي بر عهده‌ي او مي‌گذارد، سپس تدريجاً آن وظيفه را بيش‌تر مي‌کند تا از زير بار تکليف شانه خالي نکند. 🔹 اين نکته در دستورات تعبدي شرع مقدس نيز مورد توجه قرار گرفته و سفارش شده است که در اجراي دستورات شرع با خودتان با رفق برخورد کنيد و هرگز ابتدا اعمال سنگيني را بر خويش يا ديگران موظف و تحميل نکنيد. ❗️اگر براي انجام اعمال حال خوبي نداريد، انجام آن را به خود تحميل ننماييد؛ زيرا انجام آن تکليف جواب مثبت نمي‌دهد و چه بسا اقدام به آن باعث زدگي و ترک کلي عمل گردد. 🔶 حضرت امام باقر(ع) از رسول خدا صلوات الله علیه مي‌فرمايد: «أَلَا! إِنَّ لِكُلِّ عِبَادَةٍ شِرَّةً ثُمَّ تَصِيرُ إِلَى فَتْرَةٍ فَمَنْ صَارَتْ شِرَّةُ عِبَادَتِهِ إِلَى سُنَّتِي فَقَدِ اهْتَدَى وَ مَنْ خَالَفَ سُنَّتِي فَقَدْ ضَلَّ وَ كَانَ عَمَلُهُ فِي تَبَابٍ أَمَا إِنِّي أُصَلِّي وَ أَنَامُ وَ أَصُومُ وَ أُفْطِرُ وَ أَضْحَكُ وَ أَبْكِي فَمَنْ رَغِبَ عَنْ مِنْهَاجِي وَ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي.» 💢آگاه باشيد! براي هر عبادتي اشتياق و نشاطي است سپس به سستي مي‌انجامد. پس کسي که شدت ميل عبادت او به سنت من باشد يقيناً هدايت يافته است و کسي که با سنت من مخالفت کند گمراه شده و عملش در خسارت و هلاکت است. ❗️ آگاه باشيد! من نماز مي‌خوانم؛ و مي‌خوابم؛ و روزه مي‌گيرم؛ و افطار مي‌کنم؛ و مي‌خندم؛ و گريه مي‌کنم. کسي که از روش و سنت من روي گرداند از من نيست. 🔸 هم‌چنين حضرت امام صادق (علیه السلام) مي‌فرمايد: 🔶 «لِكُلِّ أَحَدٍ شِرَّةٌ وَ لِكُلِّ شِرَّةٍ فَتْرَةٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى خَيْرٍ.» 💢براي هر کسي ميل شديدي است و براي هر ميل شديدي سستي وجود دارد، پس خوشا به حال کسي که سستي او به خير باشد. 🔻آن چه در اين فرمايشات مورد توجه قرار گرفته، به لحاظ سير طبيعي انسان در عالم است. اين حالات بر همگان عارض مي‌شود و بايد احکام آن‌ها مراعات گردد. 📌 در نتيجه، از اموري است که موجب جذب شخص به انجام کار خوب مي‌شود. در اين فراز از مناجات، انسان تقاضا مي‌کند که:‌ «خدايا! با من مدارا بفرما؛ زيرا تو خودت مي‌داني که من چگونه موجود و مخلوقي هستم، موجودي که از يک طرف بر او غلبه دارد و از طرف ديگر و با او همراه است.» 🔻در حقيقت با اين عرض نياز، انسان از موجودي تقاضاي مدارا مي‌کند که مطلق؛ مطلق و مطلق است و از آلودگي‌ها مبرا است و اين تقاضاي و ، باعث جذب بيش‌تر عبد به حق تعالي مي‌شود. ❗️و می گوید: «خدايا! کاري کن که من همواره با تو باشم. هر چند من در جايگاه عبد، معصيت تو را کرده‌ام و با اين معاصي موجبات دوري و جدايي از تو را فراهم نموده‌ام، اما تو عنايتت را شامل حال من بفرما تا من به طور کامل از تو دور نگردم.» 📚 (استاد تحریری) ↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
🔰الهي! بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي خدايا! به جهت قدرتي که بر من داري توبه‌ام را بپذير و به بردباري‌ات از من بگذر و به علمي که نسبت به من داري با من مدارا کن 🔶 خداي متعال چون به مرتبه‌ي وجودي هر موجودي، حضور وجودي دارد متناسب با همان مرتبه با او برخورد مي‌کند. به همين جهت هر موجودي از خداي متعال را متناسب با مرتبه و خصوصيات وجودي خود که از جانب خداوند افاضه شده است را طلب مي‌کند، چنان که قرآن شريف مي‌فرمايد: 🔺{ يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ في‏ شَأْن‏} ⬅️ هر کس در آسمان‌ها و زمين از خدا سؤال مي‌کند او هر روز در کاري است. ✳️ انسان نيز متناسب با خصوصيات وجودي که در اين عالم دارد کمالاتي را از محضر خداوند طلب مي‌کند. به عنوان مثال، انسان هرگز اين‌گونه تقاضا نمي‌کند: خدايا! روح من از مرتبه‌ي «نفخت فيه من روحي» است، پس با من متناسب با آن برخورد نما! ❗️کسي چنين تقاضايي داشته باشد،‌ به شدت در تنگنا و فشار قرار مي‌گيرد؛ چون مقتضاي افاضه‌ي روح از عالم ملکوت، اين است که انسان بسيار حساب شده و عالمانه سير نموده و مانند ملائکه از او گناهي سر نزند. اما چون مجموعه‌ي خصوصيات وجودي انسان با تمايلات مادي همراه است و اقتضاي چنين وجودي آن است که با او به نرمي و از سر برخورد شود و بايد با توجه به همين خصوصيات وجودي از درگاه الهي تقاضا نمايد. 🔸انسان از يک سو ندارد؛ و از سوي ديگر نسبت به ذات اقدس خالقش و کمالات بي نهايت او و نيز مرتبه‌ي وجودي خويش نسبت به حق تعالي، در و ناداني است؛ و از سوي ديگر داراي و است که اقتضاي آلودگي به گناه و خطا را دارد و شيطان نيز او را در تيررس وساوس خويش قرار مي‌دهد. مجموعه‌ي اين ويژگي، او را در اوج و به رفق و مداراي بسيار از جانب پروردگار قرار مي‌دهد. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr ادامه👇👇
🔰الهي! أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً، فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِه؟ ⬅️ خدايا! تو کسي هستي که براي بندگانت دري را به سوي بخشش خود باز کردي که آن را توبه ناميدي و فرمودي: به سوي خدا بازگرديد با توبه‌ي صادقانه. پس ديگر چه عذري دارد کسي که از وارد شدن به اين درب غفلت ورزيده؟ 🔷 اين زبان حال عبد است و از جهتي به خودي خود به شمار مي‌رود؛ زيرا توبه شکل و قالب منحصر به فردي ندارد و با زبان‌هاي گوناگون اظهار مي‌شود. ائمه‌ي اطهار (ع) خواسته‌اند که انسان با زبان‌هاي مختلف و اشکال گوناگون به درگاه الهي اظهار توبه نمايد. 🔹انسان تقاضاي خود را از دو راه مستقيم و غير مستقيم مطرح مي‌کند. گاهي تقاضاهاي غير مستقيم رساتر است و مطلب را بهتر در دل شخص جا مي‌اندازد به اين صورت که شخص را به صفات نيک و بخشندگي توصيف مي‌کنيم و همين امر موجب و در وجود او مي‌شود. حتي وقتي از کسي چيزي طلب مي‌کنيم، در واقع او را به داشتن کمالاتي توصيف کرده‌ايم. عبارات اين فراز نيز چنين است و با ذکر اين مناجات در واقع به خداوند عرضه مي‌داريم: 🔷 «خدايا! تو درهاي عفو و لطف را براي بندگان خود باز کرده‌اي با اين که از آنان بي نياز هستي و يکي از اين درها را توبه نام نهادي.» 🔶 خداي متعال درهاي وسيعي را به سوي خويش مي‌گشايد و «ولي الله» باب وسيع الهي است که انسان از راه او به حق تعالي مي‌رسد. چنان که اين مناجات اين‌گونه است و حضرت امام سجاد (ع) که باب وسيع خداوند است آن را براي ما بيان فرموده است. 🔸يکي از اين درها نيز،‌ باب است که خداوند وارد شدن به آن را امر نموده است. امر خداوند نيز نشان دهنده‌ي خواسته‌ي او است و خواسته‌ي تشريعي خداوند که در قالب امر ظهور مي‌کند، مطابق با خواسته‌ي تکويني اوست؛ چرا که انسان در اين عالم به‌گونه‌اي آفريده شده است که همواره خواه ناخواه به خدا رجوع مي‌کند. هم از او هستي و شئون هستي را مي‌گيرد و هم براي برآوردن شدن حاجات، لازم است دست نياز به سوي او دراز نمايد. ❗️ اما ساختمان وجودي انسان به‌گونه‌اي است که با همراه است و گاه و بي گاه دست‌خوش غلبه‌ي تمايلات قرار مي‌گيرد. هنگامي که به غفلت خود توجه پيدا کرده و متذکر مي‌شود رجوع کرده و به سوي خدا باز مي‌گردد اما بار ديگر غفلت گريبان‌گير او مي‌شود. با همه‌ي اين احوال کسي که در سير زندگي حرکت مي‌کند، مي‌تواند تمامي درها را باز کرده و همه‌ي پرده‌ها را بدرد، حتي پرده‌هاي نور را! ❇️ انسان مي‌تواند تا بدان جا اوج بگيرد که ديده‌هاي دل،‌ پرده‌هاي نوراني را پاره کند چنان که امیرالمؤمنین، امام علي (ع) در مناجات شعبانيه مي‌فرمايد: «الهي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ.» 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr ادامه👇👇
ادامه👆👆 🔺با این وجود، چه عذري دارد کسي که از ورود به اين در، پس از آن که خدا آن را به روي بندگان گشود، غفلت مي‌ورزد. آري! اين در هميشه باز است و هيچ گاه بسته نمي‌شود جز اين که بنده خود با اعمال و رفتار و غفلت‌ها، آن را مي‌بندد. برخيز تا به عهد امانت وفا کنيم تقصيرهاي رفته به خدمت قضا کنيم بي‌مغز بود سر که نهاديم پيش خلق ديگر فروتني به در کبريا کنيم دارالشفاي توبه نبسته است در هنوز تا درد معصيت به تدارک دوا کنيم روي از خدا به هر چه کني شرک خالص است توحيد محض کز همه رو در خدا کنيم چند آيد اين خيال و رود در سراي دل تا کي مقام دوست به دشمن رها کنيم؟ چون برترين مقام ملک دون قدر ماست چندين به دست ديو زبوني چرا کنيم؟ يارب تو دست گير که آلا و مغفرت در خورد توست و در خور ما هرچه ما کنيم 💠 در دعاي ماه رجب مي‌خوانيم: «بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِينَ.» ↩️در رحمت تو براي تمايل دارندگان باز است. 🔰 خداي متعال مانع و حاجبي ندارد، اين عبد است که حاجب مي‌آورد و سخت‌ترين حاجب‌هاي انسان است که لايه‌هاي ضخيم و دقيقي دارد. غفلت از هر چيزي هنگامي صادق است که آن چيز وجود دارد، اما پرده‌اي روي آن قرار گرفته است. ✅ به هر حال هيچ موجودي خالي از توجه وجودي به خداي متعال نيست و حضرت حق نيز ابزار توجه به خود را در اختيار انسان قرار داده است. مثلاً انسان به تحولات گوناگوني از عالم برخورد مي‌کند و براي او اين سؤال مطرح مي‌شود که منشأ اين تحولات کيست و به کجا بر مي‌گردد؟ به همين جهت قرآن کريم يکي از راه‌هاي بيداري انسان را توجه به تحولات مستمر نظام طبيعت و عالم بيان مي‌کند، چه تحولاتي که بيرون انسان است؛ و چه تحولاتي که درون انسان صورت مي‌گيرد. قرآن شريف مراحل خلقت انسان را متذکر شده و مي‌فرمايد: 🔻{ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طينٍ ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً في‏ قَرارٍ مَكين‏} ✔️ و ما انسان را از عصاره‏اى از گِل آفريديم؛ سپس او را نطفه‏اى در قرارگاه مطمئن ‏[رحم‏] قرار داديم. و در آيه‌ي ديگري مي‌فرمايد: 🔻{ اللَّهُ الَّذي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَيْبَة} ✔️ خداوند آن کسي است که شما را از ضعف آفريد سپس بعد از ناتواني، قوت بخشيد و بعد از قوت، ضعف و پيري قرار دارد. 🔰همه‌ي اين توجهات براي آن است که انسان به ضعف و محدوديت‌هاي خويش پي ببرد و بداند چه حقيقتي او را پرورش داده است تا به اين مرحله از وجود و کمالات وجودي رسيده است. 📚 (استاد تحریری) ↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
🌴الهي! أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً، فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِه؟ 🔰خدايا! تو کسي هستي که براي بندگانت دري را به سوي بخشش خود باز کردي که آن را توبه ناميدي و فرمودي: به سوي خدا بازگرديد با توبه‌ي صادقانه. 💠 پس ديگر چه عذري دارد کسي که از وارد شدن به اين درب غفلت ورزيده؟ 💫انسان بايد همواره در وجود خود و نيز در نظام عالم تفکر کرده، سعي نمايد پيوسته در تمامي امور با تفکر همراه باشد. تفکر، وجود انسان را عميق مي‌کند و از گرفتاري به غفلت و سطحي‌نگري در مورد موجودات و واقعيات عالم بيرون مي‌آورد. 🌐حضرت امام علي (ع) مي‌فرمايد:«نَبِّهْ بِالتَّفَكُّرِ قَلْبَك.» با تفکر قلبت را بيدار کن. تفکر در خصوصيات وجودي خود نيز ابعاد زيادي دارد، از جمله اين که نفس از کجا آمده؟ به کجا مي‌رود؟ و چه تحولاتي در او وجود مي‌آيد و چه عجائب و غرايبي از جنبه‌هاي مادي و رواني در وجود او نهفته است؟ 🌐 يکي از عجايب و غرايب نظام عالم، ربط فعل و انفعالات رواني با فعل و انفعالات مادي خويش است. لذا حضرت در اين مناجات مي‌فرمايد: «کسي که از اين باب وسيع رحمت تو غافل باشد هيچ عذري ندارد.» انسان بايد هرگاه متوجه نقطه ضعف‌هاي خويش شد، تصميم بگيرد که جبران کند. تکرار شکسته شدن عزم‌ها و تصميم‌هاي گذشته هرگز نبايد موجب سستي در تصميم گيري‌هاي صحيح در آينده شود. همان‌گونه که بدن با تغذيه‌ي مستمر به مرتبه‌اي از حيات مادي ادامه مي‌دهد، روح هم به اين تغذيه‌ي مستمر نياز دارد. 💠 تمرين و تجديد در تصميم گيري‌ها، انسان را همواره در جهت حرکت به سوي خداي متعال قرار داده، از غفلت بيرون مي‌آورد و در مسير حق تعالي مستحکم مي‌سازد. 🌀بازآ بازآ، هر آنچه هستي بازآ گر کافر و گبر و بت پرستي بازآ اين درگه ما درگه نوميدي نيست صد بار اگر توبه شکستي بازآ 📚 (استاد تحریری) ‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
🔷 الهي! إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِك 🔹خدايا! اگر گناه از بنده‌ات قبيح است، پس بايد عفو از جانب تو نيکو باشد 💠 امام سجاد (ع) در اين فراز از مناجات تائبين مسئله‌ي قبح و زشتي ذاتي گناه را مورد توجه قرار داده به حضرت حق عرض مي‌فرمايد: ➖«خدايا! مي‌دانم که گناه از جانب بنده‌ات قبيح است و عبد هم بايد به قبح گناه اقرار داشته باشد تا زمينه‌ي توبه را فراهم کند اما اين را هم مي‌دانم که عفو از جانب تو نيکوست.» 👌اين حقيقت به صورت جمله‌ي شرطيه بيان شده است و گاهي حضرات ائمه (ع) تقاضاي خود را در محضر حق تعالي به طور غير مستقيم عرضه مي‌دارند و اين شيوه‌ي لطيفي است که انسان وقتي با بزرگي مواجه مي‌شود، تقاضاي خويش را به صورت غير مستقيم مطرح سازد. 🔶 در مجموع، سخن گفتن با حضرت حق در ادعيه به‌گونه‌هاي متفاوتي قابل تصور است: 🔺گاهي ابتدا صفات کماليه‌ي حق مطرح مي‌شود، سپس جنبه‌هاي نقص عبد که مرتبط با آن صفات هستند ذکر مي‌گردد؛ 🔻و گاهي در ابتدا نقص و جسارت عبد بيان مي‌شود و آن‌گاه صفات نيکوي حق تعالي اظهار مي‌شود. 🔸در اين فراز از دعا، شيوه‌ي دوم به کار گرفته شده و حضرت (ع) مي‌فرمايد: «خدايا! اگر گناه از بنده‌ات قبيح است، از جانب تو که مولاي من هستي بايد عفو باشد.» ✔️دارم اميد عاطفتي از جانب دوست کردم جنايتي و اميدم به عفو اوست دانم که بگذرد ز سر جرم من که او گر چه پري‌وش است وليکن فرشته خوست 📚 (استاد تحریری) ↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
🔷 الهي! مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ ↩️ معبودا! من اولين کسي نيستم که نافرماني‌ات کرده و توبه‌اش را پذيرفته‌اي و خواستار احسانت شده و تو او را احسان نموده‌اي 🔹بيان حضرت اين است که الطاف خداي متعال نسبت به عبد محدود نيست. ✳ معناي فرمايش ايشان آن است که: خدايا! بندگانت پيوسته تو را معصيت مي‌كنند و تو نيز نسبت به آنان مكرر توبه فرموده‌اي. اکنون من نيز نافرماني تو را کرده‌ام، درست است که اين نافرماني به طور کلي از جانب عبد قبيح است، اما اين طور نيست که من اولين نافرمان تو باشم و تو اولين کسي باشي که بخواهي به سوي او توبه کني و راه توبه را برايش باز نمايي... 🔸اقتضاي طبيعي اين عالم انسان است. اما اين هرگز بدان معنا نيست که هر کسي در اين عالم همراه با لغزش مي‌آيد و بايد معصيت کند! بلکه مقصود آن است که به طور طبيعي،‌ تمايلات و کشمکش‌هاي اين عالم، انسان را به لغزش مي‌کشاند. 🔶 البته انبيا و اولياي الهي(ع) بر‌خلاف مقتضاي طبيعي اين عالم حرکت مي‌کنند و هرگز گناهي از آنان سر نمي‌زند. در عين حال اين بزرگواران وقتي حالات خاص خود را با ذات اقدس الهي را با حالات عادي خويش- هر چند در راه اطاعت است- مقايسه مي‌کنند، آن را براي خود گناه حساب به شمار مي‌آورند. 🔷 از حضرت رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: «لِي‏ مَعَ‏ اللَّهِ‏ وَقْتٌ لَا يَسَعُهُ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان.» ⬅️ براي من با خدا وقتي است که در آن وقت نه فرشته‌ي مقربي گنجايش دارد نه نبي مرسلي و نه مؤمني که خداي متعال قلبش را براي ايمان امتحان کرده باشد. 📚 (استاد تحریری) ‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr
ادامه👆👆 🔷 بيان حضرت اين است که الطاف خداي متعال نسبت به عبد محدود نيست. 🔹 معناي فرمايش ايشان آن است که: خدايا! بندگانت پيوسته تو را معصيت مي‌كنند و تو نيز نسبت به آنان مكرر توبه فرموده‌اي. اکنون من نيز نافرماني تو را کرده‌ام، درست است که اين نافرماني به طور کلي از جانب عبد قبيح است، اما اين طور نيست که من اولين نافرمان تو باشم و تو اولين کسي باشي که بخواهي به سوي او توبه کني و راه توبه را برايش باز نمايي. 🔸اقتضاي طبيعي اين عالم لغزش انسان است. اما اين هرگز بدان معنا نيست که هر کسي در اين عالم همراه با لغزش مي‌آيد و بايد معصيت کند! بلکه مقصود آن است که به طور طبيعي،‌ تمايلات و کشمکش‌هاي اين عالم، انسان را به لغزش مي‌کشاند. 🔶 البته انبيا و اولياي الهي(ع) بر‌خلاف مقتضاي طبيعي اين عالم حرکت مي‌کنند و هرگز گناهي از آنان سر نمي‌زند. در عين حال اين بزرگواران وقتي حالات خاص خود را با ذات اقدس الهي را با حالات عادي خويش- هر چند در راه اطاعت است- مقايسه مي‌کنند، آن را براي خود گناه حساب به شمار مي‌آورند. 🔷 از حضرت رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: 🔹«لِي‏ مَعَ‏ اللَّهِ‏ وَقْتٌ لَا يَسَعُهُ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان.» 🔸براي من با خدا وقتي است که در آن وقت نه فرشته‌ي مقربي گنجايش دارد نه نبي مرسلي و نه مؤمني که خداي متعال قلبش را براي ايمان امتحان کرده باشد. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr ادامه👇👇
ادامه👆👆 🔶حضرت امام سجاد ع در حقيقت حال واقعي خود را به خداي تعالي عرضه مي‌دارد و مي‌فرمايد: 👌«خدايا! من اولين کسي نيستم که معصيت تو را کرده باشم و تو هم بر او توبه کرده باشي. من اولين کسي نيستم که احسان تو را خواسته و متعرض احسان و نيکي تو شده باشد و تو هم بر او جود کرده باشي. بلکه عنايت تو و توبه‌ات بر بندگان هميشگي است.» البته موجودات همواره با درخواست تکويني خويش، متعرض خوبي‌ها‌ي حق مي‌شوند چنان که قرآن شريف مي‌فرمايد: 💠{ يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ في‏ شَأْن‏} ↩️ تمام كسانى كه در آسمان‌ها و زمين هستند از او تقاضا مى‏كنند، و او هر روز در شأن و كارى است! 🔸همه‌ي موجودات سائل حق‌اند و زبان حال و قال موجودات سؤال از حق تعالي است. 🔹بنابراين انسان گناه‌کار و غافل، پس از به لغزش و غفلت خويش و به اين که نبايد در محضر و حضور مولا اين‌گونه باشد و پس از اين توجه، احساس و کند، در واقع با اظهار اين حالت،‌ خود را در معرض خوبي‌هاي حق تعالي قرار داده است و در چنين صورتي، قطعاً کمالات حضرت حق شامل او گرديده و مشمول جود پروردگار خواهد شد. 🔶 از اين جهت در اين فراز نيز بنده به طور غير مستقيم، توبه و رسيدن به خوبي‌هاي خداوند متعال را تقاضا مي‌کند. 📚 (استاد تحریری) ‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr