آیا معلم حق دارد نظر شخصی و سیاسی خود را به دانش آموز تحمیل کند؟ 🔸 "معلم" تربیت کننده و سازنده یک جامعه است‌‌. جایگاه و اهمیت معلم بر همگان واضح و مبرهن است. در روایات دینی نیز به نقش معلم (پدرگونه) اشاره شده است. 🔸 حقوق و جایگاه معلم در جامعه باید همطراز با اهمیت او باشد. معلم گرفتار معیشت و مسائل اقتصادی تمرکز لازم را نخواهد داشت. از آن بالاتر جایگاه و شان معلم است، جایگاه معلم از یک سلبریتی یا افراد مشهور بی هنر پایین تر است! این حق معلم نیست که ماه ها منتظر رتبه بندی و اجرای آن نباشد! 🔹 باز گردیم به پرسش خودمان، یک مسیر ایجاد بلوغ فکری، سیاسی و اجتماعی در دانش آموزان، قطعا بیان و کلام معلم است. آیا معلم می تواند دانش آموز خالی الذهن را با افکار سیاسی خود جهت دهد؟ نام این کار بلوغ سیاسی است؟ 🔹 خیر، این بیان نظر شخصی سیاسی معلمین سر کلاس (چه مثبت چه منفی چه در دفاع از انقلاب چه در مخالفت با انقلاب) دانش آموز را به بلوغ سیاسی نمی رساند. چون صرفا انتقال نظر است. ماهی دادن است. 🔹 معلم باید به دانش آموز "روش تحلیل کردن" بیاموزد. روش فهم و تشخیص را آموزش دهد. آنچه این روزها می بینیم و می شنویم آموزش روش تحلیل نیست، بحث از مصادیق و اخبار بر سر کلاس، آموزش روش فهم نیست. باید به دانش آموز ماهی گیری داد. 🔹 اگر در کلاس ها صرفا بر سر مصادیق و موارد یومیه بحث شود، دانش آموز به بلوغ سیاسی نمی رسد و حتی در مسیر آن قرار نمی گیرد به این دلیل که مدام در موارد بعدی نیاز به بیان دیگری دارد. 🔹 یک روش مهم در انتقال روش تحلیل و فهم سیاسی، تشخیص صحت و اعتبار منبع است‌. منبع شناسی در تحلیل اهمیت دارد. بر اساس چه منابعی تحلیل ارائه می‌شود؟ باید به دانش آموز منبع شناسی و واکاوی بین هزاران "داده" درست و غلط را آموزش داد‌. 🔹 منطق تحلیل چیست؟ آنچه این روزها می خوانیم مدل تحلیل صفر و صدی است! منطق صفر یا صد بودن در ارائه تحلیل، صحیح نیست. در تحلیل باید طیفی و نسبی به تحولات نگاه کرد. 🔹 کلام آخر: به جای دادن تحلیل به دانش آموز، روش تحلیل را به او بیاموزیم. 🔸 : دکتر زادبر 🆔 @tahlil_shjr