فجر بیست وششم
{يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ}
ﺍی ﺟﺎﻥِ ﺑﻪﺁﺭﺍﻣﺶﺭﺳﻴﺪﻩ!
تمام عالم را اگر یک لقمه کنند و به دست او بدهند، وقتی فکر میکند میبیند نقیصه دارد؛ خواهشش غیر این است. آن وقت مطمئن میشود که به کمال مطلق برسد. کمال مطلق آن وقتی است که او باشد؛ غیر او نباشد در کار. توجه به ریاست، توجه به سلطنت، توجه به عالم ماده، توجه به عالمهای دیگر به غیب، به شهادت، هیچ نباشد. یاد منحصر شده باشد به یاد خدا. آنجا نفس «مطمئن» میشود.
صحیفه امام خمینی، جلد 14، صفحه 207
#عرفه_1401#سوره_الحسین#چهل_روز_با_حسین_ابن_علی_مأنوسیم#حفظ_سوره_فجر#تدبر_در_سوره_فجر#بهانه_ای_برای_سفر_عرفه#کربلا_سلام@karbalaasalam@tanhaelaj