#پرسش_و_پاسخ 👈 ممکنه تقیّد شما به نماز اول وقت، تو یک‌سالگی فرزندتون که دوره‌ی طبیعی اضطراب جداییه، باعث شده که نماز براش تبدیل به نمادی از جدایی و قطع ارتباط با مادرش بشه. چرا؟ چون احتمالاً شما با این تصور که فرزندتون کنار شماست و داره شما رو می‌بینه، سرش رو با یه وسیله‌ای گرم می‌کردین و مشغول نماز می‌شدین. و بعد از مدت کوتاهی که بچه توجهش به شما جلب می‌شده و می‌خواسته باهاتون ارتباط برقرار کنه، چیزی جز بی‌توجهی دریافت نمی‌کرده و تا تموم شدن نمازتون، گریه می‌کرده و جیغ می‌کشیده. 👈 خوبه بدونیم واسه اینکه دلبستگی ایمن در فرزندمون شکل بگیره، مراقبین اصلی بچه لازمه چند تا ویژگی اساسی رو داشته باشن. یکی از مهمترینِ اون ویژگی‌ها حساس و پاسخگو بودنه. یعنی لازمه مراقب نسبت به نیازهای کودک حساس و پاسخگو باشه. و این پاسخگویی به نیاز، برای بچه‌های زیر دو سال لازمه «فوری» باشه. یعنی اگه بچه نیاز به ارتباط و آغوش داره، لازمه در کوتاهترین زمان ممکن نیازش تأمین بشه. 👈 پس اگه تجربه‌ی قطع پیوند شما و فرزندتون بارها موقع نماز خوندن شما اتفاق افتاده باشه، به این معنیه که بارها فرزندتون اضطراب زیادی رو تو این مواقع تجربه کرده. و احتمالاً از شمای مادر که دلیل موجهی واسه ترسش پیدا نکردین، همدلی چندانی هم دریافت نکرده و چه بسا به خاطر اینکه مزاحم نماز خوندنتون شده، از شما احساس کلافگی هم گرفته باشه! و عامل کلافگی مادر بودن، بیشتر به اضطرابش دامن زده! 👈 اینها رو گفتم که بدونین فرزندتون الکی مانع نماز خوندن شما نمی‌شه. بلکه نماز برای اون تداعی کننده‌ی قطع ارتباط با منبع امنیتشه و به همین خاطر باعث اضطرابش می‌شه. و اما راهکار 👇👇 ✅ اول اینکه با کمک بازی و قصه کمک کنین احساسش رو نسبت به نماز خوندن شما ببینه و به کلام بیاره و برون‌ریزی کنه. ✅ به جای انتقاد از احساسش و توجیه کار خودتون، صادقانه به اشتباه‌تون در گذشته اعتراف کنین و به خاطر اینکه قبلاً بدون هماهنگی با اون نماز خوندین و اون تجربه‌های ناخوشایند رو براش رقم زدین، ازش دلجویی کنین. بگین که نمی‌خواستین ناراحتش کنین و چون نمی‌دونستین که با نماز خوندن شما، دچار اضطراب و نگرانی می‌شه، این کارو می‌کردین. ✅ بهش اطمینان خاطر بدین که از این به بعد حتماً قبل از نماز خوندن، باهاش هماهنگ می‌شین و تا زمانیکه اون اعلام آمادگی نکنه، شروع به خوندن نماز نمی‌کنین. و البته به این حرف‌تون عمل کنین. ✅ در بستر گفتگو یا بازی و قصه، مسأله‌ی نیاز خودتون به خوندن نماز و نیاز فرزندتون به عشق و ارتباط رو مطرح کنین و با کمک خودش دنبال راهکارهایی باشین که وقتی مشغول نمازین و اون می‌خواد از عشق شما مطمئن بشه، از اون راهکارها استفاده کنه. مثلاً کف دستش رو که جای بوسه‌ی شماست، ببوسه. یا گوشه‌ی چادرتون رو ببوسه. یا دست شما رو بگیره و شما آروم دستش رو فشار بدین. بهش بگین که در صورتی که به شما نیاز داشته باشه، نهایتاً بعد از چیدن همه‌ی لگوهاش روی همدیگه، نمازتون تموم میشه و می‌تونه با شما ارتباط برقرار کنه. ✅ به پیشرفت‌های کوچولوش در این زمینه بازخورد مثبت بدین و تشویقش کنین. اگه نتونستین به تنهایی این مسأله رو حل کنین یا برای طراحی قصه و بازی متناسب با درک فرزندتون، به کمک نیاز داشتین، حتماً مشاوره بگیرین. چون اضطرابهای کودکی اگه درمان نشه، می‌تونه به اختلال اضطراب فراگیر یا افسردگی در بزرگسالی منجر بشه. به نقل از دکتر مرضیه رضاییان #اضطراب_کودکان #دلبستگی_ایمن #پرسش_و_پاسخ https://eitaa.com/tar_va_pod