🍃ᬼ꙰ٖٖٖٜ🌺ᬼٖٖٖٜ꙰🍃ᬼ꙰ٖٖٖٜ🌺ᬼٖٖٖٜ꙰🍃ᬼ꙰ٖٖٖٜ🌺ᬼٖٖٖٜ꙰🍃 🍃ᬼ꙰ٖٖٖٜ🌺ᬼٖٖٖٜ꙰🍃ᬼ꙰ٖٖٖٜ🌺ᬼٖٖٖٜ꙰🍃 #تــرلانـــــــــ #پارت_621 نمی‌تونست منکر این بشه که بعد از اتفاق اون روز توی اتاقش، دیوار مقاومتش با آغوش و حرفای هومن فروریخته. یه امیدواری ته دلش رو قلقلک می‌داد. اینکه شاید هومن دوستش داره و نظرش درمورد جدایی عوض شده و اینکه امروز شاید بخواد حرف از کنار هم بودن بزنه. باورش نمی شد بعد از اون حرفایی که توی بیمارستان بین‌شون رد و بدل شد و انگار دیگه اثری ازش نمونده بود، بخواد این اتفاق‌ بیوفته، ولی هرچیزی ممکن بود. روبه قبر مامانش کرد: - مامانی اگه خواست بگه با هم بمونیم باید براش ناز کنم نـه؟ آخه نمی‌دونی که چه حرفایی بهم زده، حتی با اینکه خیلی بدجنسه و آدم بدی میزنه، از ته دلم می‌خوام که باهاش بمونم. میدونی وقتی مهربونه خیلی دوست داشتنیه، خجالت آوره ولی من اصلا غروری ندارم وگرنه نمی‌تونستم اینقدر زود ببخشمش و توی ذهنم با هم بودنمون رو تصور کنم بعد از اینکه حسابی با مامان باباش صحبتاش رو کرد، رفت سرخیابون و منتظر موند، چیزی نگذشت که ماشین هومن جلوش ترمز کرد و اونم فوری سوار شد. - سلام... هومن لبخند دلنشینی زد: - سلام تا وقتی که توی کافی شاپ روبروی هم نشستن ترلان داشت همین لبخند رو برای خودش معنا می‌کرد. بعد از اینکه گارسون سفارش گرفت، ترلان پرسید: - چه حرفی می‌خواستی بهم بزنی؟ هومن دستاش رو به هم گره زده روی میز گذاشت: - خیلی عجله داری؟ ترلان نفس پر استرسی کشید: - تقریبــا - خیله خب، پس میگم ترلان با چشمای منتظر و امیدوار نگاهش می‌کرد که هومن بی مقدمه ادامه داد: - من می خوام ازدواج کنم ╔❀💠❀════╗ @toranj_novel ╚═══════╝