هدایت شده از اندکی تفکر
اگر هر روز بتونی به نعمت‌هایی که بهت داده فکر کنی، خیلی حالت خوب میشه. میدونی چرا؟ چون وقتی نعمت‌ها را به یادت می‌آوری و مرور می‌کنی، علاقه‌ات به کسی که این نعمت‌های فراوان را که بدون منّت هم داده، زیاد میشه و بیشتر با او دوست میشی. وقتی خدا دوستت بشه، تاثیر پذیریت هم بیشتر می‌شه و راحت‌تر مطیع حرف‌هاش میشی. وقتی خدا دوستت بشه، دیگه با هر کسی رفیق نمی‌شی، توپ دلت رو به هر کس و ناکس پاس نمیدی و اون وقت هست که طعم و آزادی، نشاط عمیق روحی را حس خواهی کرد. ❤️خدا دوست دارم که منو رها نکردی❤️ هیچ کسی غیر از تو، حال نگه داشتن بنده‌ای مثل منو نداره، تو منو با تمام نقص‌ها، ضعف‌ها و آلودگی‌هام دوستم داری و هیچ سودی از دوستیت با من نمی‌بری، فقط برات مایهٔ دردسرم. با این حال منو رها نمی‌کنی و حتی بهم توجه می‌کنی، لطف میکنی و نعمت میدی؛ اما بقیه بودن‌شون با من به خاطر سودی هست که ازم میبرن و اگه همون افراد، نقصی یا آلودگی از من ببینند، حتما رهام میکنن. این تویی که همیشه باهامی، حتی وقتی که همه بهم پشت کردن. خدایا ای رفیق عاشق، هیچ کس مثل تو نمیشه. خداروشکر که منو لایق دونستی و محبتت و ایمان به خودت رو در دلم قرار دادی و من از پَسِ شکر نعمت‌های بی‌نهایت بدون منتت، بر نمی‌آم. این شکرِ منِ غافل را بپذیر. 🌷 @ttafakor