نکته تفسیری صفحه ۵۳۸:  قرض پرسود: یکی از صفات خداوند، «صمد» است؛ یعنی وجودی بی­ نیاز که همگان به او نیازمندند. آری، همه‏ ی موجودات، هر چه دارند، از آنِ خداوند است، و او بی­ نیاز مطلق است. چنین خداوندی اما در چند جای قرآن، انسان­ها را تشویق کرده که به او قرض دهند[1]، و به آنان وعده داده است که قرض آنان را چندین برابر و با سودی تضمینی و با نرخِ بسیار زیاد به ایشان باز می­گرداند. این قرض پرسود، انفاق و صدقه است. بر اساس آیات قرآن، خدای بی­ نیاز، اعطای صدقه به نیازمندان را نوعی قرض به خود برشمرده و تضمین کرده که این قرض را چندبرابر کند و به قرض­ دهنده پس دهد. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 261 سوره‏ ی بقره، خداوند هر انفاقی را هفتصد برابر می­ کند. آیا حساب سپرده­ای با 700 درصد سود تضمینی سراغ دارید؟ این سود چشم­گیر، در زمانی که ما بیشترین نیاز را به آن داریم، به ما خواهد رسید؛ هنگامی که امکان هیچ خرید و فروشی وجود ندارد، و تنها اعمال خوبی که از دنیا آورده باشیم، به ما سود می­رساند. در آیه‏ی 254 سوره‏ ی بقره می­خوانیم: «ای مؤمنان، از آنچه روزی­تان کرده­ ایم، انفاق کنید؛ پیش از آن­که روزی فرا رسد که هیچ خرید و فروش و رفاقت و میانجی­گری در آن وجود ندارد.» البتّه غیر از این، صدقات انسان در دنیا نیز سودآور است. طبق روایاتِ اهل­بیت، انفاق و صدقه، باعث زیاد شدن روزی و دفع بلا می­ شود[2]. البتّه نباید نیّت انسان در صدقه دادن، زیاد شدن روزی و دفع بلا باشد؛ بلکه ما باید فقط برای خشنودی خدا صدقه بدهیم و بدانیم که این کار خوب، آثار مثبتی در زندگی دنیا و آخرت ما خواهد گذاشت. «تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن که خواجه خود روش بنده­پروری داند». [1] -254 بقره12 مائده111 و 18 حدید17 تغابنو 20 مزمل [2] - ر.ک به الکافی، ابواب الصدقى #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4